درود ها بر شما، جهت بکارگیری تکنیک های شدت دهنده در حرکت پشت بازو هالتر خوابیده و یا نمونه های مشابه با آن که با استفاده از دمبل و یا سیم کش اجرا می شوند، می توانید از تکنیک های مختلفی، بهره ببرید. البته به شخصه در این گونه حرکات، با استفاده کردن از روند تکرارهای کمکی، نگاتیو و یا تکرارهای اجباری، موافق نیستم، چون این رویه ها می توانند فشار مخربی را به مفصل آرنج شما وارد آورند که در دراز مدت آسیب حتمی را در بر خواهند داشت.
تکنیک استراحت و توقف، یکی از بهترین رویه های قابل استفاده در این حرکت است، فرضا پیش روی تا ناتوانی، ۱۰ الی ۱۵ ثانیه استراحت، مجددا ادامه تکرار ها تا ناتوانی، حال ۱۵ الی ۲۰ ثانیه استراحت و بار دیگر پیشروی تا ناتوانی. تکنیک پیش خستگی به این شکل که اجرای این حرکت تا ناتوانی، بدون درنگ اجرای یک حرکت درگیر کننده عضلات سه سربازویی به شکل چند مفصلی، همانند دیپ میان نیمکت، پارال با تمرکز بر روی کارکرد عضلات سه سربازویی و یا شنا دست جمع و اجرای حرکت پرس سینه دست جمع با تمرکز بر کارکرد عضلات پشت بازو. روند پس خستگی هم به شکل معکوس این حالت اجرا خواهد شد، یعنی اول حرکت چند مفصلی، سپس و بدون توقف، پیشبرد این حرکت پشت بازو هالتر خوابیده.
سوپرست های عضلات متقابل نیز برای عضلات بازویی بسیار خوب عمل می کنند، چه از نظر ایجاد شوک سیستم عصبی عضلانی و چه از لحاظ پمپاژ عظیم خون به درون عضلات درگیر و تغذیه این عضلات، همانند جلو بازو هالتر ایستاده، بلافاصله پشت بازو هالتر خوابیده.
ادامه دارد…
تندرست باشید.
مهران موسوی پور
