درودها بر شما، روند دیگری که می توانید جهت ایجاد شوک عضلانی با استفاده از حرکت جلو بازو هالتر ایستاده بوجود آورید، تغییر عرض گیرش میله در حین اجرای ست تمرینی، می باشد.
فرض بفرمایید شما در بخش داخلی عضله دوسربازویی، دارای کمی ضعف هستید، برای تاکید جهت برطرف کردن این ضعف، ست را با گیرشی فراتر از عرض شانه ها شروع می کنید، چند تکرار که پیش رفتید و قدری ادامه تکرارها برایتان مشکل شد، شروع به جمع تر نمودن دستها روی میله می کنید، به این شکل از درگیر شدن بخش داخلی کاسته شده و بر درگیری بخش خارجی، می افزایید. تکرارها را به همین شکل ادامه داده تا به ناتوانی برسید. حال می توانید فرضا ۱۵ ثانیه استراحت کرده و مجددا با گیرشی بازتر از عرض شانه ها، به وسیله تکنیک استراحت و توقف، فیبر عضلات درگیر را، از آستانه ناتوانی فراتر برده و اصطلاحا شوکه نمایید.
بارها خدمتتان عرض کرده ام، هنر این تکنیک ها، ایجاد تنوع در تمرین بوده، به شکلی که سیستم عصبی عضلانی شما، به رویه های اجرای عادت نکند، حتی ممکن است بدن شما پس از مدتها تمرین تا آستانه ناتوانی و چه بسا فراتر رفتن از آن، به این روند هم عادت کند، اینجا است که پیشبردن چند جلسه، به شکلی که قبل از رسیدن به ناتوانی، ست تمرینی را متوقف نمایید، مجددا عضلات را با یک رویه جدید روبرو کرده و احتمالا به این روند با مجددا از سر گرفتن رشد، پاسخ مثبت خواهند داد.
ادامه دارد…
پاینده باشید.
مهران موسوی پور
