درود بر شما، زمانی که یک ورزشکار، بتواند با تمرکز بر روی کارکرد عضله یا عضلات مورد نظرش، در طول یک جلسه تمرینی و هر یک از ست های تمرینی خود، عضلات درگیر را با شدتی مضاعف و صد البته اصولی، تحت اضافه بار معقولی، قرار دهد، بدن در واکنش به این اضافه بار، شروع به افزایش حجم توده عضلانی، می نماید.
دوریان یتس، قهرمان افسانه ای شش دوره از مسابقات مسترالمپیا، در یکی از مصاحبه های خود، ذکر می کند که اگر واقعا شما دم از تمرینی شدید می زنید و در کنارش، بیش از یک ساعت، تمرین شما زمان می برد، حقیقتا تمرین شما، آنچنان هم که باید و شاید، شدید نبوده است.
تصور بفرمایید در حال اجرای حرکت کشش سیم کش کراس اور جهت عضلات سینه ای بصورت قفسه سینه، هستید، اگر واقعا هر تکرار را بصورتی اصولی اجرا کرده، ریتم دامنه های مثبت و منفی را با اعمال حرکتی کنترل شده پیش ببرید، در انتهای هر دامنه مثبت تکرار، مکث و انقباضی را به عضلات درگیر، اعمال کنید، در نهایت و پس از رسیدن به ناتوانی، دو سه تکرار دیگر نیز، با استفاده از تکنیک کمکی اجرا بفرمایید، واقعا تصور می کنید که به چه تعداد ست تمرینی با این چنین کیفیتی، در حرکت مذکور، نیاز می باشد؟!
مگر نه اینکه بخشی از وظیفه شما به عنوان یک پرورش کار، تحمیل وضعیتی بر عضلات بوده که وادار به رشد شوند تا بلکه اجرای این حرکات و تحمل این شدت و سختی را، کمی آسان نمایند؟! پس با این رویکرد، تقریبا کار در این حرکت تمام شده است، عضلات درگیر تا مقدار بسیار بالایی به رشد تحریک گشته و دیگر بایستی بوسیله تغذیه و استراحتی حساب شده، دیگر ملزومات رشد را در اختیارشان بگذارید.
حالا مواردی وجود دارد که یک ورزشکار را قادر نمی سازد که بتواند با همین یک ست تا فراتر از ناتوانی، همه نیازهای تحریک به رشد را، برای عضلات مربوطه، فراهم آورد……
ادامه دارد…
سعادتمند باشید.
سید مهران موسوی پور
