درودها بر شما، در این روش تمرینی، شما چند حرکت را انتخاب نموده و بدون استراحت، پشت سر هم اجرا می فرمایید. معمولا انتخاب حرکات از سمت عضلات بزرگ به سمت عضلات کوچکتر بوده تا اختلالی در گردش خون ایجاد ننماید، یعنی از حرکاتی که نیازمند درگیری عضلات بزرگ بوده به سمت حرکات درگیر کننده عضلات کوچکتر، منتها امروزه دیگر رویه های مختلفی استفاده می شود، برای مثال در کراس فیت، فرضا در ابتدا از حرکت شنا استفاده شده، سپس به سراغ حرکت تراستر می روند.

در شنا عضلات سینه ای، بخش جلویی سرشانه ها و عضلات سه سربازوی نقش اصلی را بر عهده داشته و عضلات چهار سر ران، شکم، فیله کمری، ساعد ها و عضلات ذوزنقه ای، نقش تعادل دهنده به تنه را بر دوش خواهند گرفت. از سوی دیگر در حرکت تراستر، عضلات لگن، چهارسر ران، بخش جلویی و میانی سرشانه، سه سربازویی و کمی عضلات سینه ای، نقش اصلی را بر عهده گرفته و در کنارش عضلات شکم، فیله کمری، ساعد ها، دو سر بازویی و کلی عضله ریز و درشت دیگر نقش تعادل دهنده را بازی می نمایند.

فرضا ورزشکار پس از اجرای تراستر، بی درنگ به سراغ بارفیکس می رود، در آنجا هم عضلات پشتی بزرگ، بخش پشتی سرشانه های، عضلات ساعد و دو سر بازویی و ذوزنقه ای، بازیگران اصلی بوده و به کار کشیده می شوند.

پس از اینها ممکن است ورزشکار یک حرکت مربوط به عضلات شکم مانند V-up را اجرا کرده، در پی آن حرکت فیله کمری روی خرک را پیش برده و در آخر برای تعدادی مشخص به اجرای طناب زدن بپردازد.
خوب این در مجموع کل بدن را در حداقل زمان درگیر می سازد، سیستم قلبی عروقی را به چالش کشیده و سوخت و ساز شما را به شدت تقویت می نماید.

ادامه دارد….
برقرار باشید.
مهران موسوی پور.