درودها بر شما، جهت اجرای ددلیفت رومانیایی، اکثر افراد از وزنه ای استفاده می کنند که بیش از توان ایشان است. فرد مربوطه تصور می کند که همین قدر که می تواند این وزنه را در این حرکت جابجا کند، مقدار صحیح را انتخاب کرده و تکرارها را پیش می برد، غافل از اینکه برای اغلب افراد اتفاق می افتند که فیله کمر ایشان در حال فعالیت اصلی بوده و چیز چندانی نسب همسترینگ نمی شود.
رمز اجرای صحیح این حرکت، دریافت احساس کششی مطلوب در عضلات دوسر ران می باشد، یعنی شما با پیشروی در دامنه منفی، رفته رفته می بایستی این کشش را در دوسر ران های خود احساس کنید. ایجاد این کشش، مستلزم داشتن ارتباط ذهنی عضلانی مناسب و جایگیری مفاصل درست و در مجموع رعایت بیومکانیک صحیح تکرارها، می باشد.
فردی که به تصور خود و با برداشتی که از اسم این حرکت دارد، که اغلب ددلیفت با پاها صاف از آن یاد می شود، در طی اجرای تکرارها مفصل زانوان خود را قفل کرده و باعث می شود، وزنه در زمان طی کردن دامنه منفی، از مرکز ثقل بدن فاصله گرفته و به ستون فقرات ایشان، یک فشار بسیار مخرب را وارد کند، در صورتی که می بایستی از قفل کردن زانوان خود پرهیز کرده و یک زاویه فرضا ۱۰ درجه ای را در این مفصل، در طی اجرای دامنه منفی، حفظ کند و همچنین، طی اجرای تکرارها، وزنه تا جای ممکن با ران ایشان مماس و در تماس باشد که به این ترتیب، بار مورد استفاده در فضایی نزدیک به مرکز ثقل باقی مانده و می توان به این شکل، تا مقدار زیادی بر کارکرد همسترینگ، تاکید گردد.
ادامه دارد…
تندرست باشید.
مهران موسوی پور
