درودها بر شما، به عضلات دوسربازویی یا همان جلوبازوها باز گردیم. به صورت کلی، در برخی از حرکات جلوبازو، آرنجهای شما از تنه، به گونه ای جلو تر قرار می گیرد، همانند جلوبازو لاری، با هر ابزار ممکن. در حالتی دیگر، آرنجها عقب تر از بالاتنه قرار می گیرند، همانند جلوبازو دمبل نشسته روی میز شیب دار یا جلو بازو از نوع اصطلاحا “درگ”.
در حالت اول، عمده فشار متوجه بخش داخلی یا همان سرکوتاه عضلات دوسربازویی، می شود. در وضعیت دوم، فشار به صورتی بیشتر به سمت سرخارجی یا همان سربلند عضلات دوسربازو، گرایش می یابد. از همین موارد می توان جهت تمرکز تمرین بر بخشهای ضعیف تر بهره برد. فرضا شما در فیگو جفت بازو، دارای چندان ظاهری قله مانند در بازوان خود نیستید، در این حالت ی توانید از جلو بازو هالتر ایستاده در وضعیت گیرشی کمتر از عرض شانه ها بعلاوه جلو بازو دمبل نشسته میز شیبدار، بهره ببرید. حال به سراغ همین جلوبازو دمبل میز شیبدار برویم.
اگر این حرکت را به درستی پیش ببرید، زاویه صحیحی را جهت میزی که به آن تکیه داده اید انتخاب کنید و از تقلب کردن بپرهیزید، معمولا از وزنه چندان سنگینی جهت استفاده در این حرکت، نمی توانید بهره ببرید، چرا که ذات و بیومکانیک این حرکت به این شکل پیش می رود.
ادامه دارد…
برقرار باشید.
مهران موسوی پور.
