درودها بر شما، در زیربغل دمبل تک خم، ممکن است فرد تنها با تکه دادن دست مخالف خود بر یک بلندی، نسبت به حالتی که زانوی پای مخالف را بر روی محلی همچون یک نیمکت قرار بدهد، احساس راحتی بیشتری از نظر تنفس، داشته باشد، چرا که در حالت اول، وضعیت قرار گیری شکم و دیافراگم در حالتی طبیعی تر جهت اجرای حرکت قرار گرفته و ورزشکار، به صورتی بهینه به تنفس می پردازید، ولیکن برای افرادی که در ناحیه کمر، دارای آسیب دیدگی می باشند، وضعیت دوم ترجیح داده می شود تا به این ترتیب، حداقل فشار ناخواسته، به ستون فقرات، اعمال شود.
مسیر پیشروی وزنه، در بخش مثبت تکرارها، به صورت مستقیم تا ناحیه ای مماس با پهلوی شما در ناحیه شکم بوده و در حین اجرای دامنه منفی، وزنه همین مسیر را به سمت پایین تا اعمال کشش بر عضلات زیربغل، طی می نماید. برخی عزیزان، در حین اجرای تکرارها، وزنه را در یک مسیر نیم دایره ای به جلو عقب تاب می دهند، همین باعث شده که این حرکت را به صورت عامیانه، زیربغل اراه ای نیز بنامند، یعنی وضعیتی مشابه با اره کردن فرضا یک تکه چوب، ولی در این حالت، در بخش هایی دامنه تکرارها، فشار به صورت عمده از عضلات زیربغل برداشته شده و بر دوش عضلات ذوزنقه ای و دوسر بازویی، قرار می گیرد که کیفیت تمرین را کاهش می دهد.
ادامه دارد…
پیروز باشید.
مهران موسوی پور
