درودها بر شما، همانطور که خدمتتان عرض کردم، بهترین راهکار جهت جلوگیری کردن از عادت نمودن عضلات به رویه تمرینی، برای یک ورزشکار اصطلاحا طبیعی کار، ایجاد تنوع در روند تمرین می باشد.
فرض بفرمایید شما به اجرای سوپرست هایی بر روی عضلات متقابل خود، می پردازید، سینه و زیربغل، جلو بازو و پشت بازو، جلو ران و پشت ران، شکم و فیله کمری، بخش جلویی و پشتی سرشانه. برای مثال بدن شما در یک جلسه تمرینی با استفاده از این سوپرست ها، در بخش اول آن عضلات سینه شما تمرین داده شده است و بلافاصله به سراغ حرکت مربوط به زیربغل رفته اید، در جلسه بعدی در ابتدا ست مربوط به عضله زیربغل را پیش برید و سپس بلافاصله به سراغ بخش دوم این سوپرست که عضلات سینه باشد، خواهید رفت، با همین راهکار خیلی ساده، مجددا سیستم عصبی عضلانی شما شوکه شده و به روند مربوطه، عادت نخواهد کرد.
رویه دیگر، قرار دادن عضلات کوچکتر در میان ست های تمرین عضلات بزرگتر می باشد، به گونه ای که حداقل آسیب را به کیفیت تمرین عضله بزرگتر زده و در کنارش باعث تقویت شدید قوای قلبی و عروقی هم بشوید. برای مثال پیش روی یک ست تمرینی جهت عضلات سینه ای، بدون درنگ یک ست تمرین بر روی عضلات فرضا شکم، فیله کمری و یا ساق پا، حتی می شود در میان این ست تمرینی بر روی عضلات بخش پشتی سرشانه نیز کار کرد. برای مثال پرس بالا سینه دمبل تا ناتوانی، بلافاصله نشر خم دستگاه.
به این شکل بدن همیشه یک روند تازه را در پیش روی خود دارد که می بایستی با آن تطبیق پیدا کند، همین تطبیق پیدا کردن می تواند یک محرک مناسب جهت پیشرفت مداوم ورزشکار باشد.
ادامه دارد…
موفق باشید.
مهران موسوی پور
