قابلیت ریکاوری و تکنیک های شدت دهنده – بخش اول

درودها بر شما، بارها خدمتتان عرض کرده ام، ما از تکنیک های شدت دهنده در طی جلسات تمرینی خود، به منظور ایجاد تنوع و محرکی جهت عدم عادت کردن گروه عضلانی و سیستم عصبی عضلانی به تمرین مربوطه، ایجاد اضافه بار، کاهش کمیت و افزایش کیفیت تمرین و در مجموع بهبود شدت تمرین، بهره می بریم.

همچنین این تکنیکها، باعث خواهند شد که درصد درگیری و سپس به ناتوانی و فراتر از ناتوانی رسیدن فیبر عضلانی افزایش یافته و گروه عضلانی در حال تمرین، با مقدار بیشتری از توده خود، وارد گود شده و در تمرین و جابجا سازی بار وارد شده، مشارکت نماید.
از سوی دیگر، شما زمانی که از اینگونه تکنیک ها بهره می برید، بایستی به قابلیت ریکاوری منحصر به فرد بدن خودتان و سرعت آن، توجه ویژه ای داشته باشید.

فرض بفرمایید که قصد دارید از مزایای روش تمرینی فول بادی هر روزه که معمولا در هفته بین ۵ تا ۶ روز پشت سر هم، هر روز کل بدن تمرین داده می شود، بهره مند شوید، حال برای هر عضله یک حرکت را برگزیده و به سراغ تمرین می روید، فرضا پارالل با استفاده از وزنه اضافی آویخته شده بر کمر، تکرارها را تا ناتوانی پیش می برید، وزنه را رها می کنید، بدون درنگ به تکرارها ادامه می دهید تا مجددا به ناتوانی برسید، در اینجا برای سه بار تکنیک استراحت و توقف را به اجرا می گذارید، فرضا با استراحت های ۱۰ ثانیه ای، ۱۵ و سپس ۲۰ ثانیه ای در نهایت هم چند تکرار کمکی و اجرای تکرارهای نیمه و یک چهارم دامنه حرکتی و دست آخر هم انقباض ایزومتریک…

این همه تکنیک های مختلف برای این یک ست در تمرین فول بادی، باعث خواهد شد که فردا که هیچ، حتی تا چند روز پس از تمرین هم بدن شما خود را بازیابی نکرده باشد و اگر روز آینده مجددا به تمرین بپردازید، قطعا تمرین زده خواهید شد…

ادامه دارد…
سعادتمند و شادمان باشید.
مهران موسوی پور.

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *