درودها بر شما، در همان کتابی که نام آن خدمتتان ذکر شد، به مقایسه ای میان “فرانکو کلومبو” و “شواتزنگر” پرداخته شده است. کلومبو نسبت به شواتزنگر، دارای جثه بشیار ریز تری از نظر استخوان بدنی بوده، همین امر به او این امکان را می بخشیده تا بتواند با صرف انرژی بسیار کمتری، فرضا همان مقدار وزنه ای را که شواتزنگر در حرکت مثلا جلوبازو هالتر جابجا می کند، بکار گرفته و با سهولت بیشتری جابجا نماید، چرا که دارای طول استخوان ساعد تقریبا ۳ اینچ کوتاه تر بوده و بر اساس قوانین اهرم بندی، برای او این همچون یک مزیت عمل می کرد. برای همین موضوع، کلومبو، ضمن موفقیت در دنیای پرورش اندام، یک پاورکار و یک وزنه بردار بسیار موفقی نیز بوده.

“دوریان یتس” در کتاب اتوبیوگرافی است، ذکر می کند که از دوران جوانی، دارای بدنی ورزیده و دارای درصد چربی پایینی بوده، دیگر ورزشکاران تراز اول این رشته نیز دارای وضعیتی مشابه بوده و هستند، چرا که ژنتیک خاص ایشان این امکان را برایشان فراهم می آورد تا بتوانند با سهولت بیشتری به توسعه عضلانی دست یابند و از درصد چربی بدن خود بکاهند. با تمام این اوصاف، این موارد به این معنا نیست که چونکه فرضا یک فرد دارای ژنتیک مناسب این ورزش نیست، باید کلا بی خیال این ورزش شود، خیر، چرا که تمرینات قدرتی، به هر شکل آن، متابولیسم فرد را متوازن کرده، کارکرد هورمونی و غدد درون ریز فرد را بهبود بخشیده، باعث تراکم استخوان شده، سرعت و شتاب کارکرد عضلانی را افزایش داده، باعث شادابی و روحیه مثبت فرد شده و ایشان را در رسیدن به حداکثر پتانسیل رشد توده عضلانی منحصر به فرد خودشان، یاری می رساند.

ادامه دارد…
سرافراز باشید.
مهران موسوی پور
سفارش برنامه های تمرینی و غذایی:
۰۹۱۳۳۰۶۹۳۵۰
@Coachmehran