درود بر شما، در خصوص ایجاد استرس متابولیکی، بایستی یکسری نکات ذکر گردد. در ابتدای امر باید این نکته را در نظر داشته باشید که بدن آدمی، تنها به رنج تکرارهای پایین و وزنه های نسبتا سنگین، واکنش مثبت نشان نمی دهد، بلکه شما می توانید با رویکردی در تمرین پیشروی نمایید که ترشح اسید لاکتیک را در عضلات درگیر، به حداکثر خود رسانده، همین تشرح اسید لاکتیک و سوزشی که در پی آن ایجاد می شود، می تواند به خوبی، مانند محرکی جهت توسعه عضلات شما، عمل نمایید. یک چنین حالتی را، اغلب افراد در تمرین عضلات چهار سر ران، شکم، ساعد و ساق پا، تجربه می نمایند، چرا که در اکثر موارد، جهت تمرین این عضلات از رنج تکرارهای ۱۵ به بالا، بهره می برند.
البته اگر ورزشکار ما، دارای ارتباط قوی ذهنی عضلانی باشد، به راحتی می تواند این وضعیت را در دیگر عضلات خود، ایجاد نماید. حرکت شنا را در نظر بگیرید، فرض بفرمایید که با ریتم یک ثانیه دامنه مثبت تکرارها، یک ثانیه مکث در اوج دامنه مثبت (قبل از قفل شدن مفصل آرنج، دامنه مثبت در این حرکت بایستی به پایان برسد) دو ثانیه دامنه منفی و مجددا یک ثانیه در انتهای دامنه منفی، ورزشکار ما، توانسته است که ۲۵ تکرار را تا ناتوانی، اجرا نماید.
اگر این ورزشکار، در سطح متوسط رو به بالا باشد و قصد داشته باشد که از تکنیک مضرب های عددی که در گذشته، شرح داده ام، استفاده کند و این ۲۵ را در مثلا عدد ۵ ضرب نموده که می شود ۱۲۵، و بخواهد در مجموع با استراحت و توقف هایی کوتاه، به این تعداد تکرار برسد، زمانی که این حرکت به پایان رسید، واقعا سوزشی خرد کننده، عضلات سینه ای ایشان را در بر گرفته است، این یعنی ایجاد یک استرس متابولیکی و در پی آن اعمال محرک رشد به عضلات درگیر.
ادامه دارد…
برقرار باشید.
سید مهران موسوی پور
