درود بر شما، در گذشته هم عرض کرده ام، استفاده از وزنه بیش از حد سنگین، نسبت به توان بدنی ورزشکار، به گونه ای ناخداگاه، تنها ایشان را به استفاده از بیومکانیک اشتباه حرکتی، تقلب و بکارگیری کل تنه جهت جابجا سازی وزنه، هدایت می نماید. این امر در تمرین عضلاتی مانند بخش پشتی سرشانه ها، به شدت صدق می کند.
فرضا ورزشکار در حال اجرای حرکت فیس پول می باشد، وزنه ای را هم که انتخاب کرده، کاملا فراتر از قوای تمرینی ایشان می باشد، در این حالت مجبور است بصورت لحظه ای یا ممتد بدن را به سمت عقب کشیده تا بتواند به هر شکل ممکن، بر وزنه غلبه نماید. در حرکاتی دیگر هم مانند نشر خم دستگاه، سیم کش و یا دمبل نیز این موضوع صادق است.
یک ورزشکار زیبایی اندام (در گذشته دور همین اصطلاح زیبایی اندام را بکار می بردند، حالا دیگر کلی قر فر به آن اضافه کرده اند و صد جور رشته مختلف ایجاد نموده اند….) بایستی در نظر داشته باشد که ما دو مفهوم کلی بار تمرینی و وزنه مورد استفاده در تمرین را داریم، بار تمرینی به مقدار فشار متمرکزی اطلاق می شود که قرار است بر عضله هدف وارد آید، این بار تمرینی را می توان با وزنه ای متناسب، بر عضله مورد نظر وارد کرد. حالا زمانی که شما مقدار وزنه ای را که انتخاب می نمایید، می تواند به شما باری خارج از کنترل را اعمال نماید، این دیگر بار تمرینی نمی باشد، بلکه چیزی شبیه به وزنه برداری است، یعنی جابجا سازی یک وزنه از نقطه ای به نقطه دیگر….
با این رویکرد به درستی و با کیفیت نمی شود بر عضله ای مانند بخش پشتی سرشانه، اعمال نیرو نمود و این عضلات را تمرین داد.
در مطلب آینده به جمع بندی در این خصوص خواهم پرداخت.
تندرست باشید.
سید مهران موسوی پور.
