درود بر شما، در حین اجرای حرکات مربوط به تقویت عضلات دوسربازویی، عضلات ساعد و قدامی بازو نیز به کارکرد تحریک و درگیر می شوند.
متناسب با موقعیت قرار گیری مفصل آرنج نسبت به بالا تنه و جهت قرار گیری کف دست، میزان درگیری هر کدام از عضلات دوسربازوی، قدامی بازو و بیرونی ساعد، تغییر می کند.
زمانی که شما در حین اجرای حرکت مفصل آرنج را در جلوی بالاتنه قرار می دهید، مانند حالتی که در جلوبازو میز لاری و جلوبازو دمبل تک خم بوجود می آید، عمده کارکرد متوجه عضلات براچیالیس یا قدامی بازو می شود، این عضله در صورتی که به نحوه صحیح و کافی به رشد تحریک شود و افزایش حجم بیابد، به عضلات بازو ظاهری سه بعدی و کاملا پر و چگال را می دهد.
زمانی که مفصل آرنج در کنار بالاتنه واقع شده و شما اقدام به اجرای حرکاتی مانند جلوبازو هالتر ایستاده و یا جلو بازو دمبل ایستاده، می نمایید، عمده کارکرد مربوط به عضلات دوسربازویی می شود، این عمل همچنین در زمانی که مفصل آرنج کمی از بالاتنه ممکن است عقب تر واقع شود مانند اجرای جلو بازو دمبل روی میز شیب دار، مجددا برای عضلات دوسربازویی اتفاق می افتد.
زمانی که شما در حین اجرای حرکت کف دستانتان به سمت پهلوها مانند جلو بازو دمبل چکشی می باشد و یا به سمت پایین مانند ساعد هالتر یا همان جلو بازو هالتر مچ برعکس، قرار می گیرد، عمده کارکرد مربوط به عضلات بیرونی ساعد بوده و این بخش از عضلات دستان شما را بیشتر به رشد تحریک می کند.
خاطرتان باشد در تمامی این حرکات عضلات فوق الذکر درگیر بوده منتها در هر کدام از تمرینها بخشی از عضلات بیشتر به کارکرد درگیر می شوند.
سربلند و استوار باشید.
سلام و وقت بخیر – عذرخواهی میکنم یعنی با توجه به عرایضتون، برنامه جلو بازو و ساعد فقط متشکل از سه حرکت باشه ؟(حالا با تکنیک های شدت دهنده)
و انجام دو حرکت ک یک بخش از عضله رو تحریک میکنن(مثلا لاری و جلوبازو آرنولدی در یک روز) اتلاف وقت و انرژی هست ؟
درود مجدد احمد خان، پاسخ هر دو پرسش شما، به اعتقاد بنده، بله است. موفق باشید.
ممنونم جناب موسوی پور…
استدعا می کنم