درودها بر شما، تکنیکهای شدت دهنده در تمرین، هر کدام سطحی از استرس را بر عضلات و سیستم عصبی، وارد می آورند، شدیدترین آنها، مربوط است به تکنیکهایی که عملا فعالیتشان روی دامنه منفی تکرارها، می باشد، یعنی اجرای تکرارهای اجباری یا همان کمکی، تکنیک نگاتیو و فشار منفی. در تکرارهای اجباری، قرار است شما با وزنه ای مشخص، به یک تعداد تکرار مشخص، برسید، فرضا در پرس سینه هالتر، وزنه ۱۲۰ کیلویی را انتخاب کرده اید و قصد دارید با این وزنه ۱۰ تکرار را اجرا بفرمایید ولی از قبل نسبت به توانایی خود آگاه هستید که حداکثر می توانید با این وزنه ۶ تکرار را اجرا کنید و سپس در انجام دامنه مثبت تکرارها، ناتوان خواهید شد، لذا پس از شروع تمرین و رسیدن به تکرارهایی حدودا ۵ الی ۷ که متناسب با توان خود به ناتوانی می رسید، مابقی تکرارها را برای رسیدن به عدد ۱۰، با استفاده از کمک گرفتن از حریف تمرینی در بخش مثبت تکرارها و اجرای دامنه منفی تنها با توان خودتان، به انجام می رسانید.
این روش را به عنوان تکرارهای اجباری می شناسند. در روش کمکی، که زمانی که در اجرای تکرارها با وزنه تمرینی، در اجرای دامنه مثبت، به ناتوانی می رسید، آنقدر از یار تمرینی در اجرای دامنه مثبت تکرارها کمک می گیرید، که دیگر حتی روی سرعت اجرای دامنه منفی با توان خودتان کنترلی نتوانید اعمال نمایید و به این ترتیب هم در دامنه مثبت و هم در دامنه منفی تکرارها، به ناتوانی می رسید.
فشار منفی به روشی اشاره دارد که حریف تمرینی، در زمانی که شما بخش منفی تکرارها را اجرا می نمایید، به اعمال فشاری در جهت حرکت بار تمرینی هم سو با جاذبه زمین پرداخته و در بخش مثبت تکرارها، این فشار را اعمال نمی نماید. فرضا در حرکت جلو ران دستگاه، در زمان حرکت وزنه در جهت جاذبه زمین، حریف بر روی وزنه ها به سمت پایین فشار اعمال نموده، به شکلی که بر مقدار وزنه در این بخش از تکرارها، می افزاید، در حین بخش مثبت تکرارها، این فشار را اعمال نخواهد کرد تا ورزشکار تنها با وزنه اصلی دست و پنجه نرم کند.
ادامه دارد….
پاینده و استوار باشید.
مهران موسوی پور
