درودها بر شما، بارها خدمتتان عرض کرده ام، هدف از استفاده یک تکنیک، جلوگیری از عادت نمودن سیستم عصبی عضلانی بوده، به نوعی، یکی از الزامات روی خط رشد بودن توده عضلات را، فراهم می آورد. شخص (یا اشخاصی!!!) که بدن آدمی را طراحی کرده اند، در ژنتیک آدمی، شرایطی را ایجاد کرده اند که انسان به تواند با شرایط جدید محیطی، عادت کرده و وفق پیدا کند، عضلات ما هم قطعا از همین اصول پیروی می کنند.

شما یک اضافه بار را به عضله تحمیل می کنید، بعدی از مدتی تمرین با آن اضافه بار، بدن مجددا نسبت به آن واکنش تطبیقی پیدا کرده و به زبان ساده، اگر فرایند رشد را در واکنش با آن اضافه بار در پیش گرفته بود، حالا رفته رفته سرعت رشد کاهش یافته و مجددا در وضعیت ایستا، قرار می گیرد. اینجا است که شما با استفاده از تکنیک ها، برای عضله، البته با حداکثر کیفیت و کمیت حداقلی، شرایطی جدید را فراهم می کنید که عضله بخواهد به آن واکنش مثبت نشان داده و در کنار دیگر نیازهای تامین شده جهت رشد توده عضلات مربوطه، مجددا روند رشد را در پیش بگیرد.

عضله دوسربازویی یا همان جلوبازوها، از آن دسته ماهیچه هایی است که می توان انواع تکنیک را برایش در برنامه تمرینی لحاظ کرد. یکی از این تکنیک ها، انقباضات ایستایی است، یعنی شما در برابر اضافه بار می رد استفاده، در یک یا چند نقطه از یک تکرار، توقف کرده و کلا فقط به مقاومت در برابر قوای جاذبه می پردازید. البته در این بخش قصد دارم به شکل اختصاصی به استفاده از اشکالی از این تکنیک، جهت دوسربازویی بپردازم که در بخش های بعدی، با این تکنیک، سراغ دیگر گروه های عضلانی نیز خواهم رفت.

در گذشته، به انقباض ایزومتریک در انتهای دامنه مثبت تکرارها، در حرکات مختلف و یا در میانه دامنه مثبت و یا منفی، پرداخته ام، در این پست ها قرار است در طول دامنه منفی تکرارها و یا کلا در تمام دامنه یک تکرار، به مکث های کوتاه پرداخته، به این شکل، عضله درگیر را با یک داستان و ماجرای جدید، آشنا سازید.

ادامه دارد…
سربلند باشید.
مهران موسوی پور
سفارش برنامه تمرینی و برنامه غذایی:
۰۹۱۳۳۰۶۹۳۵۰
@Coachmehran