درودها بر شما، به صورت کلی، بخش میانی عضلات سرشانه، در صورت توسعه مناسب، یک عرض و نمای چشمگیر را در کمربند شانه ای می بخشد. معمولا برای شاگردانی که دارای ضعف در این بخش هستند، سوپرست نشر از جانب و پرس سرشانه دمبل دست ها در وضعیت موازی و یا همین سوپرست ولی با استفاده از پرس سرشانه دمبل آرنولدی را در نظر می گیرم.
راهکار دیگر، نشر از جانب دمبل، بدون درنگ کول هالتر دست ها بازتر از عرض شانه و کشش میله هالتر تا خط زیر سینه، می باشد. در این حالت، شما در نشر از جانب، به صورت ایزوله بخش کناری سرشانه را درگیر ساخته، به پیش خستگی می رسانید، بلافاصله کول هالتر دست باز که به این شکل، عضلات کمکی را در تمرین درگیر کرده و بخش میانی سرشانه را به فراتر از ناتوانی خواهید برد.
همیشه عرض کرده ام، این تکنیک های شدت دهنده همچون تیغ دولبه عمل می کنند، باید هوشمندانه از آنها استفاده کنید، یعنی هنر مربی شما یا اگر خودتان به شخصه جهت پرورش بدنتان برنامه ریزی می کنید، به دقت به زبان بدن و ژنتیک خود واقف باشید، فاصله یک تمرین مناسب با تمرین کم کیفیت و یا از سوی دیگر ایجاد تمرین زدگی، می تواند تنها یک ست کم یا زیاد باشد. زمانی که شما کلا مربی خصوص خود را داشته باشید، هنر ایشان باید این باشد که در هر لحظه از تمرین، واکنش شما را زیر نظر داشته باشد، این امر قطعا هزینه خودش را خواهد داشت که شما باید در قبال هنر و تجربه مربی خود، بپردازید.
ادامه دارد…
سرافزار باشید.
مهران موسوی پور
