درودها بر شما، یکسری تحقیق عملی صورت گرفته بر روی اجرای حرکت پشت ران دستگاه، نشان می دهد که اگر فرضا شما به جای اینکه سینه و شکم خود را بر روی اصطلاحا تخت دستگاه قرار بدهید، بالاتنه را کمی به سمت بالا و عقب خم نمایید و با فاصله با میز مربوطه، قرار بگیرید، می توانید از نظر عصبی، یک انقباض قوی تر را در عضلات دو سر ران خود ایجاد کرده و به رشد بهینه آنها، کمک نمایید.
غیر از تکنیک هایی همچون پیش خستگی و پس خستگی که بوسیله ترکیب این حرکت با یک حرکت مرکب صورت می گیرد و توضیحاتش همانند مواردی است که جهت عضلات دیگر شرح داده ام، رویه هایی همچون استراحت و توقف، درآپ ست ها، انقباضات ایزومتریک، کمکی یا همان تکرارهای اجباری، به راحتی در این حرکت قابل اجرا می باشند.
تکنیک هایی همچون تکرارهای منفی، فشار منفی و مواردی این چنینی که به این عضلات و ساختار اسکلتی آن ها بیش از حد فشار وارد می کند، به هیچ عنوان توصیه نمی شود چرا که می تواند خیلی راحت موجبات پارگی تاندون ها و عضلات را فراهم آورد.
این گروه از عضلات هم به تکرارهای پایین به خوبی پاسخ می دهند و هم در رنج تکرارهای بالای عدد ۱۲، به راحتی به رشد تحریک می شوند، با این اوصاف، فرضا می توانید وزنه ای را انتخاب کنید که در تکرارهای ۶ الی ۸ به ناتوانی برسید، پس از رسیدن به ناتوانی، ۱۵ ثانیه استراحت، مجددا تا ناتوانی، ۲۰ ثانیه استراحت و بار دیگر تا ناتوانی، حال بدون درنگ، ۳۰ الی ۵۰ درصد از وزنه کاسته، یعنی به شکلی که بتوانید بین ۱۲ الی ۱۵ تکرار دیگر را تا ناتوانی اجرا نمایید، پس از رسیدن به ناتوانی، ۳۰ ثانیه استراحت کرده، وزنه را به مقدار اولیه خود برگردانده و یک انقباض ایزومتریک را مجددا تا ناتوانی، اجرا نمایید.
ادامه دارد…
شاد باشید.
مهران موسوی پور
