درودها بر شما، جهت اجرای بارفیکس استرالیایی، اگر گیرش دستان خود را به صورت مچ برعکس قرار دهید، عضلات ساعد و دو سربازویی شما، در موقعیت بیومکانیکی قوی تری جهت ایجاد نیروی کمکی، به منظور پیشبرد تکرارها، قرار خواهند گرفت، ضمن اینکه در انتهای دامنه مثبت تکرارها، خواهید توانست انقباض عمیق تری را به عضلات زیربغل خود اعمال نمایید و در انتهای دامنه منفی، کششی بیشتر، به ماهیچه های درگیر، وارد کنید.
اگر تنه را در جایگاهی قرار دهید که در انتهای دامنه مثبت تکرارها، میله با ناحیه ای میان سینه و شکم شما تماس پیدا کند، تمرکز کارکرد و انقباض بر عضلات لاتسیموس دورسی واقع می شود، اگر هم کشش بدن به سمتی باشد که میله با سینه شما تماس یابد، بیشتر بخش های بالای پشت، عضلات ذوزنقه ای و بخش پشتی سرشانه های شما، درگیر می شوند.
اگر دستان خود را به شکل مرسوم قرار دهید، یعنی خلاف رویه مچ برعکس، از مقدار انقباض و کشش شرح داده شده در بالا، قدری کاسته و عمده درگیری را بر بخش های داخلی عضلات زیربغل، قرار می دهید، در حالی که در وضعیت مچ برعکس، کمی به بخش های بیرونی نیز، فشار وارد می شود و بر ایجاد پهنا در عضلات زیربغل، تاثیر مثبت خواهد داشت. هر چه گیرشی بازتر را اتخاذ کنید، فشار بیشتر به سمت بخش پشتی سرشانه های شما منتقل می شود، تا آنجا که می توان از این حالت، به عنوان یکی از بهترین تقویت کننده های بخش پشتی سرشانه ها (بسیار فراتر از انواع نشر خم) بهره برد.
ادامه دارد…
موفق باشید.
مهران موسوی پور
