درودها بر شما، تصور بفرمایید که به صورت هفتگی، دو جلسه تمرینی را جهت عضلات سه سربازویی خود، در نظر گرفته اید، در هر جلسه، بیش از ۱۵ ست را روی این گروه عضلانی، اجرا می کنید. در مجموع از حرکات پشت بازو سیم کش ایستاده، پشت بازو دمبل جفت دست پشت سر، پشت بازو هالتر خوابیده و در نهایت کیک بک دمبل، استفاده نموده اید. چند جلسه که به این منوال پیش می روید، اگر یک ورزشکار طبیعی کار باشید، رفته رفته، احساس تجمع خستگی و عدم شادابی عضلانی را، در این ماهیچه، تجربه خواهید نمود که از نشانه های اولیه تمرین زدگی است.
اولا که هیچ دلیل و استدلالی وجود ندارد که شما جهت عضلات خود، به این تنوع حرکتی و تعداد ست نیازمندید. برخی می گویند که فرضا شما هرچه بر سابقه تمرینی یتان افزوده می شود، برای اینکه عضلاتتان افزایش حجم را تجربه نموده، به تعداد حرکات و ست های بیشتری جهت تحریک به رشد، نیازمندند، یک برداشت کاملا غلط، در حالی که، مطابق با عرایضم در بخش های پیشین، شما رفته رفته به تعداد ست ها و حرکات کمتری، نیاز خواهید داشت، چرا که توانایی شدت بخشیدن به یک جلسه تمرینی، به مرور در شما افزایش پیدا کرده است.
برای مثال، شما با افزایش سابقه تمرینی، توانسته اید از تکنیکی همانند تکرارهای کمکی، که بخش منفی تکرار بر عهده خودتان می باشد، به صورتی بهینه استفاده نمایید و در این دامنه حرکتی، با تمرکز بیشتری عضلات مربوطه را درگیر نموده و به رشد تحریک نمایید. فرضا در حرکتی همچون پرس بالا سینه هالتر، خواهید توانست که در حین اجرای آن، از درگیری عضلات کمکی بخش جلویی سرشانه ها و سه سربازویی کاسته و بجایش، بر کارکرد فیبر عضلات سینه، بی افزایید، این یعنی افزایش ارتباط ذهنی عضلانی، با گروه ماهیچه ای هدف.
ادامه دارد…
شاد و پیروز باشید.
مهران موسوی پور
