درود ها بر شما، یکی از رویه های تمرینی فول بادی که به صورت گسترده توسط شاگردان آرتور جونز بزرگ، مورد استفاده قرار می گرفت، روش ناتیلوس بود که در گذشته به کرات، در خصوصش خدمتتان نوشته ام، تمرینی با استفاده از تکنیک عمدتا پیش خستگی و بکارگیری تجهیزات تمرینی برند ناتیلوس که طراحی آنها، توسط خود شخص آرتور جونز، صورت گرفته بود. مزیت عمده این دستگاه ها، یکی ایجاد اعمال نیرویی بهینه بر عضلات درگیر، در دامنه منفی تکرارها بوده و دیگری، جایگیری دو یا چند دستگاه، درون یک دستگاه واحد، مربوط به تمرین یک عضله بود، برای مثال این تجهیزات به ورزشکار اجازه می داد که بدون جابجا شدن و تعویض ماشین، بتواند از یک حرکت ایزوله مانند جلو ران دستگاه، به سراغ پرس ران دستگاه رفته، یا اینکه بلافاصله پس از اجرای نشر از جانب دستگاه، پرس سرشانه دستگاه را اجرا نماید. خلاصله که ماشین هایی بسیار خاص بودند و امروز دیگر خبری از آنها نیست و تعداد انگشت شماری از آنها، با قیمت های گزافی به فروش می رسند.
این رویه تمرینی معمولا به صورت یک روز درمیان دنبال می شده است. یکی از افرادی که از مکتب آرتور جونز پیروی می نمود، دکتر الینگتون داردن بوده که ده ها جلد کتب مختلف، در خصوص تمرینات با شدت مضاعف و بکارگیری روش فول بادی، منتشر نموده است. ایشان در سال ها قبل، دریافته بودند که اگر شخص بتواند به گونه ای، هر روز به تمرینات فول بادی، البته با رویکردی بسیار خاص بپردازند، می توان سنتز پروتئین بدن فرد را، به شکلی حداکثری تقویت نمود، تا جایی که، در مواردی، حتی با ورزشکاران دوپینگی قابل رقابت باشند، مطلبی که چند سال پیش، یکسری تحقیقات گسترده، توسط ارتش نروژ بر روی آن انجام گرفت، هرچند موضوع محرمانه بوده، ولی تا جایی که جامعه ورزشی، از آن آگاه شد، حقیقتا که هیچ روش تمرینی به گرد پای فول بادی، آنهم با رویکردی بسیار ویژه، نمی رسد.
ادامه دارد…
پاینده باشید.
مهران موسوی پور.
