درود ها بر شما، رویکردی که سالها پیش، توسط دکتر داردن، جهت اجرای تمرینات فول بادی، بهینه گردید، دارای انواع مختلفی می باشد، یکی از آنها، برای مثال، اجرای یک حرکت برای هر عضله و کلا یک ست تا ناتوانی و چه بسا فراتر از آن، با استفاده از تکنیکهایی مانند تکرارهای فوق آهسته، تکنیک فشار منفی و یا کمکی.
فرضا در حرکت جلو بازو هالتر ایستاده، ورزشکار تعداد تکرارهایی را با مقدار وزنه ای مشخص، تا ناتوانی پیش برده، سپس بر اساس زبان بدن و سطح انرژی ورزشکار و تشخیص خود ورزشکار و یا مربی ایشان، ورزشکار می تواند در همین جا ست را به پایان برده، می تواند اقدام به اجرای تکرارهای کمکی نماید، با این فرض که بخش مثبت تکرارها را با کمک انجام داده و بخش منفی را تنها با توان خود و معمولا، با سرعتی آهسته تر، پیش می برد، تا نقطه ای که به ناتوانی نوع دوم که ناتوان شدن در کنترل وزنه در بخش منفی تکرارها می باشد، برسد.
فردای این جلسه تمرینی، یعنی در جلسه بعد، ورزشکار فرضا به سراغ یک حرکت دیگر جهت اعمال بار به این عضله رفته، برای مثال، بارفیکس از جلو، دست جمع مچ برعکس با تمرکز روی کارکرد عضلات دو سر بازویی و یا انواع و اقسام حرکات بهینه ای دیگر جهت اعمال بار بر عضله مربوطه، تکرارها را تا ناتوانی پیش برده، در انتهای ست، مجددا با توجه به زبان بدن و سیگنال های ارسال شده از عضله و سطح انرژی کلی، یا در همین نقطه، تکرارها به اتمام رسیده و یا اینکه به اجرای تکنیک های شدت مضاعف جهت رفتن به فراسوی ناتوانی، می پردازد.
ادامه دارد…
پیروز و شادمان باشید.
مهران موسوی پور.
