درود بر شما، در حرکت کول هالتر، همانگونه که در پستهای قبلی هم خدمتتان عرض کرده ام، با تغییر در فاصله دستان در گیرش میله هالتر، می توان تمرکز فشار تمرین را روی عضلات درگیر تغییر داد.
بصورت کلی هر مقدار که عرض دستان شما از عرض شانه ها جمع تر باشد، بار ترین بیشتر بر دوش عضلات کول و دوسربازویی و عضلات قدامی بازو یا همان براچلیاس و ساعدها خواهد بود، هر مقدار هم عرض دستان از عرض شانه شما بازتر باشد بیشتر بار تمرینی را عضلات بخش میانی سرشانه بدوش می کشد. به کمک همین امر می شود کمی ریزه کاری بکار برد و در حین اجرای حرکت عرض گیرش میله را تغییر داد و بر شدت تمرین افزود.
تصور کنید شما در حال اجرای حرکت با دستانی بازتر از عرض شانه ها هستید، ست را تا ناتوانی پیش می روید، حالا بدون معطلی کمی دستانتان را جمع تر کنید، خواهید دید که مجددا قادر به ادامه تکرارها هستید، این یعنی بر میزان درگیری عضلات به مراتب قوی تر کول و در کنارش عضلات دوسربازو افزوده اید، حال مجددا تا ناتوانی پیش بروید، بار دیگر قدری دستانتان را جمع تر کنید، دیگر بار مشاهده خواهید کرد که توان اجرای حداقل یک تکرار دیگر را بدست آورده اید.
با همین ریزه کاری به راحتی همزمان عضلات بخش میانی سرشانه ها و کول را با حداکثر شدت می توان تمرین داد، منتها بخاطر داشته باشید که با کاهش عرض گیرش میله فشار وارده بر تاندونهای سرشانه نیز افزوده می شود که این امر احتمال آسیب دیدگی در دراز مدت را افزایش خواهد داد.پس حتما از وزنه ای کلا متوسط ولی در عین حال اجرای آرام تکرارها، استفاده کنید.
پیروز و سربلند باشید.
