برخی ورزشکاران دارای گروه های عضلانی با سرعت ریکاوری کاملا متفاوتی با یکدیگر هستند، این امر موجب می شود که فرد ورزشکار مجبور شود عضلاتش را با تناوب تمرینی متفاوتی نسبت به یکدیگر در طول یک هفته تحت فشار و تمرین قرار بدهد.
تصور بفرمایید که فرد ورزشکار ما دارای ضعف در عضلات سینه ای و زیربغل می باشد، این ورشکار بعد از آزمون و خطاهای مکرر و استفاده از تکنیکهای مختلف تمرینی و مقدار استراحت مختلف مابین جلسات تمرینی، به این نتیجه رسیده است که عضلات مورد نظرش نیاز به تناوب تمرینی بیشتری نیز دارند، حال راهکار چیست؟
فرض بفرمایید ایشان در طول هفته چهار جلسه تمرینی بی هوازی ۴۵ دقیقه ای و دو جلسه تمرینی هوازی ۳۰ دقیقه ای به اجرا می گذارد، تقسیم تمرینی ایشان هم بصورت کلی به شکل ذیل می باشد:
- شنبه: سینه، دوسربازو
- یکشنبه: پا، شکم
- دوشنبه: هوازی
- سه شنبه: زیربغل، عضلات بخش پشتی سرشانه
- چهارشنبه: بخشهای جلویی و میانی سرشانه ها،کول، سه سربازو
- پنجشنبه: هوازی
- جمعه: استراحت
در اینجا پای یک فوت کوزه گری به میان می آید، استفاده از یک حرکت تمرینی جهت عضلات زیربغل در روز تمرین سینه و یک حرکت تمرینی جهت عضلات سینه در تمرین روز مربوط به عضلات زیربغل.
به تجربه خدمتتان عرض می کنم که جهت حجم دهی کلی عضلات سینه ای، حرکت پارالل با تمرکز کارکرد روی عضلات سینه ای یکی از بهترین گزینه ها می باشد، همچنین حرکت زیربغل سیم کش لت دست جمع مچ برعکس یا بارفیکس دست جمع مچ برعکس نیز یکی از بهترین حرکات جهت تقویت پهنای کلی عضلات زیربغل می باشد.
ورزشکار ما می تواند در روز شنبه بعد از اتمام حرکات سینه و اجرای حرکات کششی مربوط به عضلات سینه ای، یک گرم کردن کوتاه را روی عضلات زیربغل اجرا کرده و یک ست تمرینی با حرکت مذکور را بوسیله تکنیکهایی مانند استراحت توقف یا درآپ ست و یا کمکی و یا ترکیبی از اینها، را تا فراتر از ناتوانی پیش برده و عضلات مربوطه را در حداقل کمیت با حداکثر کیفیت به رشد تحریک کند.
همین داستان برای عضلات سینه ای در روز تمرین کلی عضلات پشت خواهد بود، یعنی بعد از اتمام تمرین و کششهای مربوطه روی عضلات زیربغل، به گرم کردنی کوتاه روی عضلات سینه ای پرداخته و یک ست از حرکت پارالل را با تکنیکهای فوق الذکر تا فراتر از ناتوانی پیش ببرد.
