درودها بر شما، با افزایش سابقه تمرینی، مادامی که ارتباط ذهنی، عضلانی افزایش می یابد، ورزشکار خواهد توانست، با تعداد ست اندک تری، آن تخریب میکروسکوپی لازم برای رشد و آن سیگنال رشد را در بدن خود، ایجاد نماید. خیلی از عزیزان تصور می کنند که هر چه حجم توده عضلانی بزرگتر می شود، نیازمند تعداد ست و حرکت های بیشتری بوده و مدت زمان تمرین، می بایستی بیشتر باشد، حال آنکه، این یک تصور کاملا اشتباه بوده و تنها یک ورزشکار طبیعی کار را به مرور، دچار تمرین زدگی، خواهد نمود.
یک ورزشکار با سابقه، به درستی متوجه می شود که زبان بدن، چه پیامی برای ایشان دارد. فرض بفرمایید یک چنین ورزشکاری با سابقه تمرینی ۵ ساله، به صورت منسجم و دارا بودن یک حجم توده عضلانی معقول، در حال تمرین دادن عضلات سرشانه خود است، برای بخش میانی، نشر از جانب سیم کش، پرس سرشانه هالتر از جلو جهت بخش جلویی سرشانه ها، حرکت فیس پول جهت تقویت بخش عقبی سرشانه ها و کول لیفت دمبل یا همان شراگ دمبل را برای اعمال بار تمرینی بر عضلات ذوزنقه ای، برگزیده است.
ایشان تمرین را با نشر از جانب، یک ست گرم کردنی و یک ست تا ناتوانی، بلافاصله دو بار پیاپی کم کردن وزنه، که همان درآپ ست باشد، ادامه داده و عمق فیبر عضلات بخش میانی سرشانه را، به ناتوانی رسانده و به رشد تحریک می نمایید.
بایستی درنظر داشت که این تکنیک ها یک شمشیر دولبه بوده و نمی توان همینطور باری به هر جهت از آنها در تمرین استفاده کرد، چرا که خود اینها، فشار خرد کننده را بر عضلات تحمیل کرده، چه بسا عضله یا عضلات درگیر، توان تحمل این فشار را نداشته و دچار تمرین زدگی، شوند.
ادامه دارد…
استوار و شادمان باشید.
مهران موسوی پور.
