درودها بر شما، عضلات پرورش یافته شما، پفک نیست که حالا شما فرضا، به دلیل مسائل شخصی یا یکسری امور پیش بینی نشده، نتوانید نظم وعده های غذایی را برای چند روزی رعایت کنید، نتواند درست و حسابی و انگونه که باب میل تان است سر تمرین حاضر شوید و مواردی مشابه، از دست بروند (منظورم حجم عضلات شما می باشد).
به صورت کلی، فرض بفرمایید که شما یه ده روزی را نتوانید تمرین داشته باشید، تغذیه هم اااای، دست و پا شکسته جلو رفته اید، قطعا، احساس خواهید کرد که عضلات شما آن ظاهر چند روز قبل خود را نداشته و به نوعی آن پمپاژ عضلانی وجود ندارد، خوب دلیل اصلی آن (البته اگر روزهای تقریبا پر استرسی را پشت سر گذاشته باشید، ممکن است واقعا حجم توده عضلانی از دست داده باشید)، کاهش ذخایر گلیکوژن یا به زبان ساده قند ذخیره شده درون عضلات شما می باشد، باز هم به زبان ساده هر مقدار از این ماده در عضلات شما کمتر شود، مقدار آب ذخیره شده در بافت عضلانی شما، کمی کمتر می شود، همین امر باعث می شود که شما احساس کنید، کمی عضله از دست داده اید، بازهم همین احساس ممکن است شما را به فکر منفی فرو برده که وااا مصیبتااا عضلاتم به فننننا رفت و به این ترتیب مقدار ترشح هورمون استرس یا همان کورتیزول را در بدن افزایش داده که دیگر وااااقعا عضله از دست خواهید داد، چرا که این هورمون به جان بافت ماهیچه ای شما می افتد…
ادامه دارد…
پاینده باشید.
مهران موسوی پور
