درودها بر شما، بارها خدمتتان عرض کرده ام، یکی از روندهای افزایش کیفیت تمرین که به نوعی به همراه تمرکز بر پیشبرد تکرارها، به اجرا گذاشته می شود، ریتم به نسبت آرام اجرای دامنه مثبت و منفی به همراه مکث در اوج انقباض عضلانی بوده، که تا جای ممکن از بکارگیری تقلب در حرکت جلوگیری خواهد کرد و به گونه ای بالقوه، حواس فرد را جمع کشش و انقباض عضله درگیر در تمرین، می نماید.
حال با این اوصاف، حتما ویدئو های تمرینی قهرمانان بزرگ این رشته ورزشی را دیده اید که در حین اجرای تکرارها، اکثرا روند اجرا بسیار سریع بوده و خبری هم از مکث و انقباض حداکثری، در چشم بیننده، وجود ندارد. خوب اینجا یک نکته وجود دارد، فردی که فرضا دو سه سالی از سابقه تمرینی اش می گذرد، ممکن است چندان ارتباط عصبی عضلانی قوی ای را هنوز نتوانسته باشد در بدن خود، بخصوص در حین اجرای حرکات بدنسازی بدست آورد، ولی داستان برای یک قهرمان سطح حرفه ای کاملا متفاوت است، ایشان پس از سالها تمرین، هزاران ست و تکرار، آنچنان بدنشان با این ست ها و حرکات اجین شده است که دیگر، به صورت خودآگاه، نیاز به اجرای تکرارها، احساس کشش و انقباض و ایجاد مکث در اوج انقباض، ندارند، چرا که این امر دیگر برایشان به صورت ناخودآگاه رخ می دهد، ریتم تکرارها برایشان به صورتی شده که بهترین بهره را برای بدن خودشان دارد و به نوعی، یک فرد مبتدی، نباید از رویه تمرین ایشان تقلید کند، چرا که شخص مبتدی، هنوز تمرین را به صورت خودآگاهی پیش می برد ولی یک ورزشکار سطح حرفه ای، دیگر وارد دنیای ناخودآگاهی، در حین اجرای تمرین، شده است.
ادامه دارد…
برقرار باشید.
مهران موسوی پور
