درودها بر شما، به سراغ حرکات پروش دهنده عضلات ذوزنقه ای، یا به زبان عامه، ماهیچه های کول، برویم. با کول هالتر با گیرش معمولی پیش می رویم.
جهت اجرا می بایستی دستها را به عرض شانه ها، بر روی میله قرار داده، تصور کنید که دستان شما همچون دو قلاب جهت جابجاسازی وزنه بوده که انرژی اصلی خود را از عضلات کول دریافت می کنند، پاها به عرض شانه ها قرار گرفته، حال در یک خط مستقیم، میله هالتر را تا زیر چانه بالا کشیده، در آن نقطه یک مکث کوتاه داشته، سپس، مجددا در همان خط مستقیم، هالتر را به انتهای دامنه منفی، برسانید. قبلا هم خدمتتان عرض گردید، از پیچ و تاب دادن هالتر در زمان طی نمودن دامنه منفی، بپرهیزید، این عمل تنها ریسک آسیب دیدگی را برای شما بالا می برد و هیچ مزیتی ندارد.
هر مقدار عرض گیرش دستان شما بازتر از عرض شانه ها باشند، درگیری بخش میانی سرشانه ها به عنوان عضلات کمکی افزون گشته و هر مقدار دستها جمع تر قرار گیرند و به عرض شانه ها نزدیک تر شوند، بر درگیری عضلات ذوزنقه ای افزوده شده و هر مقدار از عرض شانه ها جمع تر قرار گیرند، بر درگیری عضلات دوسربازویی و ساعد های شما، افزوده خواهد شد.
ادامه دارد…
پاینده باشید.
مهران موسوی پور
