درودها بر شما، در گذشته هم عرض کرده ام، هر چه شما بتوانید از مدت زمان یک جلسه تمرینی خود، با استفاده از مواردی همچون کاهش میزان استراحت میان ست های تمرینی و کاهش حجم تمرین با استفاده از تکنیک های شدت دهنده و به نوعی فراتر بردن توده عضلانی که به وسیله آن، میزان درگیری و تحریک شدن به رشد عضلات مربوطه را، بوسیله افزایش تعداد فیبرهایی که در جابجاسازی بار مورد استفاده، مشارکت می کنند، در یک کلام، می توانید بر بازدهی تمرینی خود بی افزایید، سرعت ریکاوری و میزان استراحت مورد نیاز جهت توده عضلانی را، میان دو جلسه، کاهش دهید و به این ترتیب، بتوانید بر فرکانس تمرینی یا همان تعداد جلسات تحریک نمودن یک گروه عضلانی، در یک بازه مشخص، بی افزایید.
البته واضح است که به هیچ عنوان نمی شود یک فرمول کلی، در این خصوص ارائه کرد، برای مثال، ممکن است فردی، با استفاده کردن از تکنیکی همچون کمکی و یا استراحت و توقف، آنچنان شدتی را بتواند در تمرین خود ایجاد کند و فشار بالقوه ای را به سیستم عصبی عضلانی وارد سازد که نیازمند چند روز استراحت میان تمرین دادن یک گروه عضلانی مشخص، باشد. فردی دیگر، اگر فرضا با استفاده از فول بادی و برای هر گروه عضلانی یک حرکت و حداکثر دو تا سه ست تمرینی برای هر حرکت در نظر بگیرد، در مجموع در پرورش عضلاتش موفق تر بوده و دارای پیشرفتی سریعتر می باشد، این فرد دوم، به احتمال زیاد، بدنش به افزایش فرکانس تمرینی، بهتر پاسخگو است.
عزیزانی را دیده ام که در زمان استپ عضلانی، حتی تغذیه و استراحت معقول و حساب شده ای را دنبال می کردند، تکنیک های شوک دهنده را نیز بکار گرفته اند، ولیکن پاسخی درخور را از عضلات خود دریافت نکرده اند.
ادامه دارد…
استوار باشید.
مهران موسوی پور
