فواصل میان وعده های غذایی – بخش یازدهم

درودها بر شما، در ادامه، قصد دارم به روشی از جناب دکتر جیم استوپانی بپردازم که سالهای متمادی بر روی آن تحقیق کرده و به صورت عملی بر روی بدن خودشان و همچنین شاگردانشان، بخصوص به جهت پایین نگاه داشتن سطح چربی و به نوعی چربی سوزی، بهره برده اند.

این روش که اصطلاحا Intermittent Fasting نام داشته و ترجمه تحت الفظی آن می شود روزه داری متناوب، به نوعی باعث می شود که میتوکندری سلول به گونه ای بهینه تر به سراغ سوزاندن بافت چربی برود، همچنین برای ورزشکاران استقامتی، به صورتی طبیعی موجب افزایش هموگلوبین خون شده و شرایطی را البته به صورتی کاملا طبیعی همچون دوپینگ اصطلاحا خونی ایجاد کرده و اکسیژن رسانی بدن را چند برابر خواهد نمود.

به گفته ایشان، تمامی این موارد به صورت عملی در دو دانشگاه در طی چند سال مورد بررسی عملی قرار گرفته شده است، ضمن اینکه چندین سال است که خودشان بر روی این رویه دریافت کالری پیش می روند. در این روش، شما برای مدت زمان هشت ساعت در طول شبانه روز به تغذیه پرداخت، مابقی ۱۶ ساعت باقی مانده را در وضعیت روزه داری به سر خواهید برد. در آن بازه هشت ساعته، مجبور خواهید بود که به هر شکل ممکن، فرضا با کاهش فواصل میان وعده های غذایی، برای مثال زیر دو ساعت، به دریافت کالری مورد نیازتان بپردازید. به این ترتیب، موتور سوخت ساز بدنی را به شدت فعال می نمایید. تا بدن این رویه را در پیش می گیرد، به ناگاه با ۱۶ ساعت عدم دریافت کالری رو برو می شود، در اینجا، با به نوعی دستکاری شدن سرعت سوخت ساز آنهم به گونه ای مفید و بهینه، بدن به سراغ بافت چربی می رود، یعنی این رژیم نوعی ترفند را بر سر ژنوم ما پیاده نمود که تمایل به سوخت سلول های چربی، پیدا خواهد کرد.

ادامه دارد…
سرافراز باشید.
مهران موسوی پور.

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *