درودها بر شما، کمی بپردازیم به اختلاف نظر بر روی استفاده از سوپرست ها بخصوص نوع پیش خستگی آن. این روش که بنده در گذشته به تفصیل آن را شرح داده ام، یکی از تکنیک های مورد علاقه کیسی ویاتور و برادران متنزر بود که باعث می شد به صورت همزمان هم فرد ورزشکار به حداکثر پمپاژ خون در عضلات در حال تمرین، دست یابد، هم عضله هدف به شکلی متمرکز دچار ناتوانی شود و هم به نوعی سیستم تنفسی و قلبی و عروقی ورزشکار مربوطه را به چالش کشیده و در حین رعایت یک رژیم غذایی کاهش وزن بافت چربی، به شدت ایشان را در نائل شدن به این مهم، یاری می رساند.
افرادی همچون دوریان یتس، به شدت مخالف این تکنیک هستند، دلیلشان هم این است که به تصور ایشان این تکنیک بیشتر سیستم قلبی و عروقی را تحت فشار می گذارد تا سیستم عضلانی و باعث بر هم خوردن تمرکز تمرین می شود، چرا که می بایستی به سرعت میان دو حرکت جابجا شده و حداکثر استراحتی زیر ده ثانیه را که آنهم در حال انتقال به حرکت دوم هستید، در میان دو حرکت، داشته باشید.
امروزه، با وجود استفاده از انواع داروهای دوپینگی، ورزشکاران پرورش اندام بخصوص آنهایی که در سطح حرفه ای مشغول فعالیت هستند، دارای قدرت عضلانی خارق العاده ای شده اند، لذا توان جابجا سازی وزنه هایی به شدت سنگین را دارا می باشند. اگر یک ست تمرینی، با تمرکزی حداکثری شروع و انجام نشود، ممکن است به عضلات مربوطه و اجزای درگیر در تمرین، به گونه ای جبران ناپذیر، آسیب وارد آید، برای همین امر اشخاصی همانند دوریان، مخالف استفاده از رویه سوپرست های پیش خستگی می باشند، چرا که می خواهند هر ست را با حداکثر آمادگی ذهنی، آغاز نمایند.
ادامه دارد…
پیروز باشید.
مهران موسوی پور
