درودها بر شما، برای حرکت بعدی، جهت ورزشکار پر سابقه تر، می توان از انواع و اقسام تکنیک های شدت دهنده، نیز بهره برد؛ تکنیک هایی شامل: درآپ ست، تکرارهای نیمه و یک چهارم دامنه حرکتی، تکرار های اجباری یا همان کمکی، فشار منفی (این یکی بایستی با احتیاط کامل، استفاده شود)، استراحت و توقف، سوپرست پیش خستگی به نحوی که بلافاصله پس از اتمام یک ست از این حرکت تا ناتوانی، به سراغ پارالل رفته و آن را نیز تا ناتوانی پیش برد و از این دست رویه های افزایش دهنده شدت دیگر….
روش فشار منفی به این نحو اجرا می شود که، ورزشکار در حین اجرای دامنه منفی تکرارها، هم بایستی بر بازگشت وزنه به سمت زمین، مقاومتی تحت کنترل را اعمال نمایید، هم حریف تمرینی، فرضا بوسیله دست، بر روی وزنه، در جهت جاذبه زمین، در حین همین دامنه منفی، بار اعمال نموده، به شکلی که تو گویی مقدار بار تمرینی در دامنه منفی تکرارها، افزایش خواهد یافت.
در زمان اجرای دامنه مثبت تکرارها، بار اضافی از روی وزنه برداشته شده و تنها ورزشکار مربوطه بایستی وزنه خود دستگاه را جابجا نمایید، مجددا به دامنه منفی که می رسد، حریف تمرینی، رویه قبلی را در پیش خواهد گرفت، تا آنجا که رفته رفته، ورزشکار ما نتواند بر روی سرعت حرکت بار تمرینی در حین دامنه منفی، کنترل مفیدی داشته باشد، در اینجا است که دیگر باید از اعمال بار اضافی در این بخش از یک تکرار کاسته شود و تدریجا، برای اجرای دامنه مثبت تکرارها نیز، برای چند تکرار اضافی، به ایشان کمک اندکی داده شود.
این امر ادامه می یابد تا جایی که دیگر ورزشکار ما حتی روی حرکت وزنه خود دستگاه در بخش منفی تکرارها، کنترلی نخواهد داشت.
این می شود ترکیب تکرارهایی با تکنیک فشار منفی و کمکی که عضلات را به ناتوانی در دامنه منفی تکرارها، نیز خواهد رساند.
ادامه دارد…
پیروز باشید.
مهران موسوی پور.
