درود بر شما، در ادامه پست قبلی، ورزشکار ما با استفاده کردن از سرعت بخشیدن به ریتم اجرای تکرار های خود، به نوعی موجب می شود که عضلات به مرزهای فراتر از ناتوانی، برای آن ریتم و یا همان تمپوی اولیه اجرای تکرارها، نائل آید و ورزشکار ما آنقدر بر سرعت اجرای تکرارهایش، البته به گونه ای کاملا کنترل شده می افزاید که دیگر حتی با این رویه، قادر به ادامه تکرارها نبوده و به ناتوانی در این سرعت اجرای تکرار، نیز می رسد، تا آنجا که حتی یک سانتیمتر هم نمی تواند بدن را در حرکت بارفیکس، بالا بکشد. در این نقطه است که بدن در واکنش به این اضافه بار وارد شده، از خود بوسیله رها سازی سیگنال رشد عضلات و درپی آن پیشروی روند رشد عضلانی، عکس العمل نشان می دهد.
رویه دیگر که از آن نام برد شد، به ناتوانی رسیدن در تکنیک می باشد، به زبان بسیار ساده، یعنی رفته رفته که شما تکرار ها را جلو می برید، روند ادامه تمرین نیز مسلما سخت و سخت تر می گردد. طبق معمول به نقطه ای می رسید که دیگر نمی توان تکنیک صحیح اجرای تکرار را رعایت کرد و یا اینکه قادر به ادامه تکرارها با دامنه کامل حرکت نیستید، منتها اگر فرضا کمی تقلب، البته از نوع کنترل شده آن و یا تکرارهای نیمه و یک چهارم بازه حرکتی را وارد ماجرا کنید، چند تکرار دیگر نیز می توانید در تمرین پیشروی داشته باشید.
بوسیله این رویه شما به مرز فراتر از ناتوانی در تکنیک نیز نائل شده اید. حال می توان از تمامی این چند مورد ذکر شده، به صورت یکجا، در یک ست تمرینی، استفاده کرده و یک ست شدت مضاعف را به اجرا گذاشت….
ادامه دارد…
سلامت باشید.
سید مهران موسوی پور.
