درود بر شما، هر فردی ممکن است به ورزش بدنسازی با رویکرد تناسب اندام، علاقه مند شود. جدای از موارد تخصصی تمرین و تغذیه، در ابتدا، می بایست ما شرایط شغلی و زندگی روزمره خود را و ارتباطش با کسب بدنی متناسب، مورد بررسی قرار دهیم.
برای مثال یک پزشک، یک آتش نشان، یک نظامی، یک خلبان و یا هر گونه شغل دیگری که دارای ساعات عملیاتی و شیفتی بوده و فرد به گونه ای زمان استراحت و فعالیتی متغییر را دارا می باشد، این شرایط به راحتی می توانند در کیفیت تمرینی و عضله سازی ما تاثیر گذار باشند.
جدای از مبحث استرس شغلی، شما اگر واقعا خواهان کسب بدنی شکیل هستید، بایستی ورزش را با زندگی روزمره خود، وفق دهید. برای مثال فردی که دارای مشغله کاری فراوان است، مسلما قادر نخواهد بود مانند یک ورزشکار حرفه ای به تمرین و تغذیه بپردازد، چرا که ایشان شغل و منبع درآمدی جداگانه از مبحث ورزش را دارا می باشند، در حالی که آن ورزشکار حرفه ای، از این ورزش دارد نان می خورد و تمامی فکر و ذهنش همین ورزش و شکل دهی بدنش می باشد.
در اینگونه موارد، هرچه بتوانید از کمیت تمرینی کاسته و بر کیفیت آن بی افزایید، به گونه ای هم بر بدن استرسی کمتر را وارد نموده و هم به بدن این امکان را می دهید تا بتواند با سرعتی بیشتر به ریکاوری بپردازد. نیاز به تاکید ندارد که یک فرد شاغل در مثلا صنعت هوانوردی، از حوزه ساخت هواگرد ها گرفته تا حوزه عملیات پرواز، که در جایجای آن، چالش هایی مختلف وجود دارد و هر کدام مشغولیات ذهنی و بدنی خاص خود را ایجاد می کنند، نمی تواند هر روز به باشگاه رفته، انواع و اقسام حرکات را ردیف کرده و به عضلات وامانده یورش ببرد، این فرد که هیچ، یک ورزشکار مبتدی محصل هم که کل دغدغه اش می تواند درس خواندن باشد، از پس هر روز تمرین کردن، بر نخواهد آمد.
البته بدن افراد معمولا چند ماهی با این وضعیت راه می آید ولی به یکباره چنان فرد را زمین می زند که بیاااا و ببییین…..
یکسری نکات وجود دارد که بایستی جداگانه به آنها بپردازم، در پست آینده آنها را مختصرا نام برده، اگر عمری بود به هر کدام جداگانه خواهم پرداخت.
ادامه دارد…
سعادتمند باشید.
سید مهران موسوی پور.
