درود بر شما، کمی به جزئیات تمرینی حرکات ذکر شده بپردازیم، در حرکت اول، ددلیفت سومو ترکیبی با کول هالتر، در نیمه اول حرکت، عضلات چهارسران، عضلا همسترینگ، عضلات ساعد، فیله کمری، شکم و عضلات بالای پشت، درگیر می باشند و تقویت می شوند. در بخش اجرای کول، مجددا عضلات ساعد در کنار عضلات کول، دو سربازویی و بخش میانی سرشانه ها درگیر می باشند.
در حرکت دمبل هنگ کلین، عضلات چهارسر ران، عضلات دوسر بازویی و ساعد ها، عضلات فیله کمری و شکم، درگیر هستند، ضمن اینکه مقداری فشار به بخشهای جلویی سرشانه نیز اعمال می شود. در حرکت بارفیکس، عضلات ساعد، دوسر بازویی، پشت سرشانه، عضلات بزرگ پشت، در حرکت درگیر بوده و تقویت می شوند. در اجرای بارپی، مجددا عضلات شکم، فیله کمری، چهارسر ران در کنار عضلات ساق پا، بخش جلویی سرشانه ها، عضلات سینه ای و سه سربازویی، درگیر می شوند. در پلاور هم عضلات سینه ای، لاتسیموس دورسی، عضلات سه سربازویی تقویت می شوند.
همانطور که مشاهده می فرمایید، در حداقل زمان، بیشترین تعداد گروه های عضلانی مورد تمرین قرار می گیرند، همین حجم عضلانی در مقدار بالا که در زمانی اندک و به گونه ای همزمان در تمرین درگیر می شوند، یعنی حداکثر تحریک بدن به ترشح هورمونهای آنابولیزان، که مساوی است با افزایش کارائی ورزشی ورزشکار در جنبه های مختلف ورزشی.
تکنیک استراحت و توقفی هم که در تمرین استفاده شده است، باعث خواهد شد، عضلات تا عمق فیبر ماهیچه ای، درگیر شده و تقویت می شوند. اجرای حرکت طناب هم مابین حرکات بی هوازی، به گونه ای حداکثری قوای قلبی و عروقی ورزشکار را تقویت می کند. جابجا شدن میان حرکات مختلف، در حداقل زمان، ارتباط ذهنی عضلانی ورزشکار را به چالش کشیده و تقویت نماید….
در سوپرست عضلات فیله کمری و شکم آویزان نیز، بصورت حداکثری عضلات مربوطه درگیر شده و تقویت می شوند، ضمن اینکه در کنار عضلات اصلی، عضلات ساعد و زیربغل در حرکت مربوط به شکم درگیر بوده و عضلات همسترینگ و پشت ران نیز در حرکت فیله کمری نیز درگیر می شوند.
ادامه دارد….
پیروز باشید.
سیذ مهران موسوی پور
