تعریفی از ورزش پرورش اندام
پرورش اندام در نمای کلی، در خصوص فرم و شکل دهی بدن می باشد. از بالاترین رده ها تا سطوح پایین این ورزش، ورزشکاران این رشته، حداکثر تلاش و سعی خود را در جهت زیبا سازی بدن، می نماید. به بیانی دیگر، این ورزش در ساخت توده عضلانی، خلاصه می شود. در پرورش اندام، هدف اولیه افزایش حجم توده عضلانی در کنار حداقل بافت چربی، می باشد. یک پرورش کار تلاش می کند در عین حال که تعادل و بالانس شکل و سایز عضلات مختلف را با یکدیگر حفظ نماید، تک تک گروه های عضلانی کاربردی در این ورزش را به حداکثر پتانسیل رشد خود برساند، یعنی داشتن عضلات رانی حجیم در کنار عضلات ساق پایی کاملا پرورش یافته در این ورزش، ارزشمند می باشد، نه برای مثال داشتن عضلات دوسر بازویی بسیار حجیم ولیکن در کنارش، عضلات سه سربازویی عدم توسعه یافته و ضعیف. پرورش اندام کاران خواهان افزایش حجم توده عضلانی نه به قصد اجرای اهداف عملکردی، بلکه به هدف نمایلی شکیل، زیبا و به گونه ای تراش خورده بدن را دارا می باشند (اما متاسفانه امروزه در سطح حرفه ای، این حجم عظیم عضلانی، هیچ حرفی در خصوص زیبایی اندام، نمی زند!!!).
افرادی که در این ورزش مشغول فعالیت هستند، از انواع مختلفی روشهای متنوع ساخت توده عضلانی، بهره می برند. انواع سیستم ها و تکنیکهای مختلف تمرینی از سیستم های حجیم تمرینی روسی و آلمانی گرفته تا سیستم های تمرینی با شدت مضاعفی مانند رویه های تمرین ابداع شده توسط آرتور جونز، مایک منتزر، دوریان یتس و غیره…
پرورش اندام کاران قصد دارند که ظاهرشان قوی، تنومند و به گونه ای تاثیر گذار باشد، چرا که در مسابقات مربوط به این رشته، بدن ها بر اساس کیفیت فیزیک و فرم شان مورد قضاوت قرار می گیرند، نه بر اساس قابلیت و توان این عضلات پیچ در پیچ…کراس فیتر ها نیز تا اندازه زیادی خواهان داشتن فیزیکی تنومند و چشمگیر هستند، ولیکن ایشان بر اساس قوای عملکردی عضلات چگالشان، داوری می شوند؛ نه ظاهر بدنی.
پرورش اندام کاران تراز اول، واقعا دارای توان و قوای عضلانی بالایی هستند و کراس فیتر های تراز اول هم در حقیقت دارای فیزیکی بسیار زیبا و عضلانی، با حداقل درصد چربی، می باشند.
مزایایی هر رشته ورزشی
یک ورزشکار، با اجرای تمرینات ورزشی پرورش اندام، چه چیزهایی را می تواند کسب نماید؟
ترکیب بهینه از فرم عضلات، دارای توده عضلانی در کنار حداقل بافت چربی/ قوای عضلانی – یک عضله با سایز بزرگ قطعا دارای قوای بسیار بالایی می باشد، هرچند به جهت انجام وظایف خاص عملکردی، افزایش سایز نیافته باشد/ حساسیت بهتر انسولین – عضلاتی بزرگ تر به معنای دریافت حجم بالایی از گلیکوژن می باشد، همچنین تمرینات قدرتی موجب افزایش حساسیت انسولین، می شود/ افزایش چگالی استخوانی و ایجاد هر گونه تطبیق یابی جهت فراهم آوری شرایط به جهت بلند کردن وزن های سنگین.
ادامه دارد…
پیروز و سربلند باشید.
سید مهران موسوی پور.
