درود برشما، خیلی از مربیان عزیز بدنسازی بخصوص مربیان عزیز ورزش پرورش اندام، هنگامی که یک ورزشکار رزمی به ایشان جهت تهیه و تنظیم برنامه تمرینی بدنسازی مراجعه می کنند، ایشان برای این ورزشکار حرکاتی را در تمرین در نظر می گیرد که هیچ گونه مزیتی برای فرد ورزشکار هنرهای رزمی نداشته، چه بسا انرژی ایشان را نیز تلف کند.
برای مثال تصور بفرمایید برای یک جودوکار یا ورزشکار رشته رزمی جوجیتسو و یا حتی یک کشتی گیر، حرکاتی مانند پرس بالاسینه هالتر، کراس اور، جلوبازو دمبل تک خم، ساق پا دستگاه نشسته، هاگ دستگاه و کلی حرکت دیگر که نه از نظر بیومانیکی و نه از نظر بهره حرکتی، هیچگونه دردی را جهت این ورزشکاران دوا نخواهد کرد، جهت برنامه بدنسازی ایشان در نظر بگیرند.
برای یک تکواندوکار که نیازمند ضربات قوی بوسیله پا می باشد حرکاتی مانند جلوران و انواع اسکوات های پلیومتریک می تواند مفید باشد ولی این ورزشکار نیازی به حرکات دسته قفسه سینه یا پول آور دمبل ندارد، از آن سو حرکتی مانند قفسه سینه روی میز تخت می تواند برای یک بوکسور مزایایی را در بر داشته باشد و یا حرکت پول آور برای یک کشتی گیر می تواند بسیار مفید باشد.
در اکثر ورزشهای رزمی مثل بوکس یا جوجیتسو و یا هنرهای رزمی ترکیبی، شما اگر برای ورزشکار مورد نظر حرکت پرس سینه با عرض معمولی دستان را در نظر بگیرید، از فواید این حرکت پرس سینه جهت ورزشکار مذکور خواهید کاست، چراکه این ورزشکاران جهت پرتاب دستانشان در حین مبارزات در خطی نزدیک به عرض شانه ها رخ می دهد، پس بهتر است برای ایشان پرس سینه با عرضی برابر با شانه ها در هنگام گیرش میله برایشان در نظر گرفته بشود.
ادامه دارد….
سربلند باشید.
تصویر از جناب سنسی بنیامین بیضائی
