درودها بر شما، فرض بفرمایید که شما از یک رویه تمرینی اسپلیت بهره می برید، مثلا در یک روز عضلات سینه ای و دو سر بازویی را تمرین داده اید. جهت عضلات سینه، از حرکت پرس بالا سینه دمبل با استفاده از تکنیک درآپ ست، کراس اور دستگاه، با استفاده از تکنیک درآپ ست، پارالل و استفاده از تکرار های اجباری با کمک گرفتن از حریف تمرینی و در نهایت شنا سوئدی با استفاده از تکنیک استراحت و توقف جهت رسیدن به عدد تکرار های ۵۰ الی ۱۰۰، بهره برده اید.
بسته به عواملی همچون؛ جنسیت، سابقه تمرینی، سن، شغل و میزان استرس وارد شده بر بدن و ذهن به صورت روزانه، مقدار خواب در طول شبانه روز، نوع بالانس کالری دریافتی روزانه، تعداد ست تمرینی و مدت زمان تمرین و در نهایت ژنتیک (روی سخن بنده در کل مطالبم با ورزشکاران طبیعی کار است، نه افرادی که از داروهای رسته دوپینگ استفاده می نمایند)، می تواند سرعت بازیابی عضلات و سیستم عصبی، از فردی به فرد دیگر، متفاوت باشد.
با این اوصاف، صد درصد، سرعت ریکاوری یک ورزشکار مبتدی که حداکثر از تکنیک سوپرست بهره برده و دارای حجم عضلانی چندانی نیست نسبت به یک پیر دیر پرورش اندام که حداقل ۲۰ سال سابقه دسته و پنجه نرم کردن با فشار خرد کننده تمرینی و استفاده از انواع تکنیک های شدت دهنده مانند نمونه بالا، که باعث خواهند شد، ورزشکار مربوطه در تمرین خون گریه کند، بیشتر خواهد بود.
ادامه دارد….
در پناه نیکی ها باشید.
مهران موسوی پور
