“تمرین سنگین یعنی همان تکرار آخر یک ست تمرینی تا ناتوانی که قلب شما به شدت در حال ضربان است، ریتم تنفس به شدت بالا رفته است، مغزتان فریاد می زند که ست را به پایان برسان، اسید لاکتیک و در پی آن سوزش در عضلاتتان بی داد می کند، دندانهایتان از شدت تمرین به یکدیگر فشرده شده است، بدن به لرزش افتاده و گویی در حال متلاشی شدن است….ولی شما همچنان درحال مقاومت در برابر بار تمرین و وزنه هستید و نیروی در اعماق وجودتان شما را به جلو می راند”
مایک منتزر.
به جرات می توانم خدمتتان عرض کنم که افراد در حال تمرین در باشگاه ها، به ندرت خودشان را در یک چنین وضعیتی قرار داده اند، بعد هم عکسهای قهرمانان مستر المپیا را با اشاره به یکدیگر نشان می دهند و طالب داشتن یک چنین بدنهایی هستند…
چندین سال پیش فردی وارد باشگاهی شد که بند در آن تمرین می کردم، قصد ثبت نام و شروع تمرینات را داشت.
در همان بدو ورود عکسی از دیوووو بی شاخ دم، دوریان یتس را که در اوج آماده گی اش بود و به دیوار باشگاه قاب شده بود را به بنده نشان داد و با یک غرور خاصی گفت : “حقیتش نمی خواهم بدنم مانند این بابا بشود”
بنده هم در جواب پاسخ دادم که شما اگر هم بخواهی نمی توانی مثل این بابا بشوی…..
متاسفانه باشگاه های ورزشی ما مکانی برای جک تعریف کردن و اتلاف وقت شده است، کمتر فردی را در یک باشگاه یافت خواهید کرد که حتی برای سلامتی و تندرستی به دنبال ورزش باشد، چه برسد داشتن هدفی در حد و اندازه قهرمانی در لولهای بالا و اجرای تمرینات و رژیمهای طاقت فرسا.
