درودها بر شما، زمانی که مقدار وزنه کاربردی شما در یک ست تمرینی، به شکلی قابل توجه، افزایش می یابد، یعنی فرضا در حرکت اسکوات، از وزنه ای استفاده می کنید که تقریبا پس از اجرای ۶ الی ۸ تکرار با رعایت یک اسلوب و ریتم حرکتی صحیح، به ناتوانی برسید، به صورت ناخودآگاه، حواس شما جمع اجرای حرکت می شود، یعنی یک احساس خطر نسبت به رعایت اجرای صحیح حرکت نموده، چرا که وزنه ای به نسبت سنگین را بکار گرفته اید و ماهیت این حرکت هم که خودش دیگر نیاز به تعریف ندارد.
حال با این اوصاف، تصور بفرمایید که محیط باشگاه تقریبا شلوغ بوده، حداقل یک نفر هم منتظر است که شما ست خود را به اتمام برساند و ایشان حرکت خود را در سکوی اسکوات، پیش ببرند، همین عامل همچون یک رویه ایجاد استرس عمل کرده که می تواند به راحتی ایجاد عدم تمرکز نماید. البته این دیگر از مواردی است که به مقدار زیادی خارج از کنترل فرد بوده، مگر اینکه دارای آگاهی تمرین یافته ای باشند، چرا که می بایستی تمرکز آگاهی را متوجه درگیر سازی عضلات اصلی در تمرین نموده، ضمن رعایت اسلوب صحیح تکرارها، سعی کند تا جای ممکن عضلات اصلی درگیر در تمرین را به ناتوانی برساند.
فرضا می توان کمی از مقدار وزنه کاسته، حرکت را آهسته تر اجرا کرد، به این ترتیب تا حدودی از تمرکز حواس که به دلیل سنگینی وزنه، متوجه ایمنی بوده، کاسته شود، البته در حد معقول آن، و به سمت درگیر سازی عضلات هدف متوجه شود.
ادامه دارد…
برقرار باشید.
مهران موسوی پور
