درودها بر شما، با توجه به اینکه بدن انسان به صورت روزانه، در یک موازنه میان از دست دادن حجم توده عضلانی و کسب آن، قرار دارد، هنر یک ورزشکاری که در رشته ای همانند پرورش اندام، مشغول فعالیت است، این مطلب می باشد که کفه ترازو را به سمت کسب حجم توده عضلانی سنگین نماید، این موضوع هم با ایجاد سنتز پروتئین در عضلات، صورت می پذیرد.
روندی که می بایستی جهت افزایش حجم عضلانی طی شود، همانطور که خدمتتان عرض شد، به گونه ای طبیعی بسیار آهسته و تدریجی می باشد، یعنی عضلات می بایستی در ابتدا بوسیله یک تمرین با یک شرایط جدید رو در رو شده، این شرایط می بایستی دارای یک اضافه بار معقول باشد، سپس در زمان استراحت با بکار گیری تغذیه ای صحیح، عناصر مورد نیاز برای طی شدن فرآیند بازیابی در اختیار بدن قرار گیرد تا به نوعی افزایش حجم و قوای عضلانی صورت پذیرد.
پس این سه عامل تمرین، تغذیه و استراحت، حتما بایستی به گونه ای دقیق در کنار یکدیگر قرار داشته تا آن روند تدریجی رسیدن به اهداف مربوطه، حاصل شود، اگر یکی از این سه پارامتر روند صحیح خود را طی نکنند، یا اصلا رسیدن به اهداف مورد نظر، حاصل نشده یا به شدت روند آن آهسته خواهد شد.
فرضا شما عضلات را در طی جلسه تمرینی، با یک سطح از استرس عضلاتی ماهیچه ای بیش از قوای بازیابی آنها، مواجه می نمایید، پس از چند جلسه به این منوال، سطح ترشح هورمون استرس یا همان کورتیزول در بدن به شدت بالا رفته و عضلات رو به پژمرده شدن نهاده و به سرعت حجم از دست می دهند.
ادامه دارد…
شادمان باشید.
مهران موسوی پور
