درودها بر شما، در مجموع، زمانی که شما سطح شدت تمرین خود را بالا ببرید، ناچارا بایستی از مقدار کمیت آن، بکاهید. شدت به مقدار بار تمرینی یا همان وزنه وابسته نبوده، بلکه به میزان ناتوانی ای بستگی دارد که شما در حین تمرین بر دوش عضله مربوطه تحمیل می نمایید. برای مثال ممکن است بدون استفاده از تکنیک های شدت دهنده تمرینی، با استفاده از یک ست استاندارد، عضله را تا ناتوانی در اجرای دامنه مثبت تکرارها، پیش ببرید، به گونه ای که دیگر حتی یک سانتیمتر هم نتوانید بار تمرینی را جابجا نمایید، خوب این یک سطح از شدت پایه می باشد.
از سوی دیگر، فرضا با استفاده از تکنیکی مانند تکرار های کمکی، عضله را به ناتوانی در دامنه منفی تکرار ها نیز می رسانید، این سطحی بالاتر از مورد قبلی بوده و شدتی بیشتر را به عضلات تحمیل می کند. در نهایت فرضا با استفاده از انقباض های ایزومتریک، تیر خلاص را شلیک کرده و نهایت شدت تمرینی را وارد ماجرا نموده و عضله درگیر را به نهایت ناتوانی می رسانید. این دیگر اوج شدت تمرینی می باشد.
پس همین طور که مشاهده می نمایید، شدت تمرینی دارای سطوحی مختلف می باشد، حال بسته به اینکه چه تعداد حرکت و ست تمرینی را، با یک چنین توصیفاتی که شرح داده شد، در تمرین خود مورد استفاده قرار دهید، باز می توانید آن را افزایش یا کاهش دهید.
در تمامی این موارد، بایستی حتما هوشمندانه عمل کرد و اصطلاحا به زبان بدن گوش فرا دهید و بازخورد های بدن خود را در زمینه مواردی مانند تمرین زدگی، با احتیاط کامل، مورد بررسی قرار داده، تا به ناگاه، بدن را وارد فاز کاتابولیسم شدید، ننمایید.
امیدوارم که این سری از پست ها، خدمتتان مفید واقع شوند.
سربلند باشید.
مهران موسوی پور.
