درودها بر شما، در خصوص استفاده از تکنیک های تمرینی و در پی آن، کاهش کمیت و افزایش کیفیت تمرین، بایستی دید که این تکنیک مورد استفاده، چه مقدار استرسی را به خصوص بر سیستم عصبی عضلانی، تحمیل می کند. برای مثال تکنیک نگاتیو یا همان منفی که ورزشکار از وزنه ای فرضا ۳۰ درصد سنگین تر از وزنه تمرینی معمول خود بهره برده و تکرارها را، با استفاده از کمک گرفتن از یار تمرینی در بخش دامنه مثبت و تنها با توان خودش در دامنه منفی حرکت، اجرا کرده، تا جایی که قدرت کنترل سرعت حرکت را در دامنه منفی، نیز رفته رفته از دست می دهد و به ناتوانی در دامنه منفی، می رسد.
این نوع از رسیدن به ناتوانی، یکی از سهمگین ترین سیگنال های رشد را در بدن ورزشکار، رها می سازد، متناسب با قدرت این سیگنال، اعصاب نیز تحت فشار قرار گرفته، لذا نمی شود در یک جلسه تمرینی، بر روی یک عضله، تعداد ست هایی نا محدود را با این تکنیک اجرا کرد، چرا که حتما به تمرین زدگی خواهد انجامید.
از سوی دیگر، تکنیکی مانند استراحت و توقف و درآپ ست ها نیز، فشار خرد کننده را بر بدن تحمیل می کنند که آنها نیز می بایستی به گونه ای هوشمندانه مورد کاربرد قرار گیرند. در پست آینده، مثالهایی کاربردی را از این تکنیکها، با هم مرور خواهیم کرد.
ادامه دارد…
پیروز باشید.
مهران موسوی پور.
