برداشت هایی اشتباه از اجرای تمرینات هوازی – بخش اول

درود بر شما، خیلی از عزیزانی که قصد کاهش بافت چربی و یا تمرین دادن سیستم قلبی عروقی و یا هر دوی این موارد را در کنار یکدیگر، دارند، به برخی ورزشهای هوازی مانند دوچرخه سواری، دو، شنا، کوه نوردی، طناب زدن و غیره می پردازند.

در درجه اول بایستی این نکته را در نظر داشت که اینها تنها گزینه های تمرین هوازی نمی باشند، شما اگر در حال اجرای یک ست تمرینی با وزنه هستید، اگر استراحت میان ست های تمرینی خود را به حداقل رسانده و یا از تکنیک هایی مانند سوپر ست، استفاده بفرمایید، مثلا سوپرست زدن بارفیکس به همراه پارالل، می توانید یک تمرین هوازی باقوه را نیز انجام داده باشید، یعنی ضمن اینکه در طول اجرای هر ست، شما عضلات خود را تمرین می دهید، همین کاهش فاصله میان دو حرکت، به شکلی ماثر سیستم قلبی و عروقی شما را به کار گرفته و موجبات تقویت آن را فراهم می آورد.

از سوی دیگر تمریناتی مانند kettlebell swing می توانند در صورت اجرای صحیح، به عنوان یک تمرین تقویت کننده سیستم قلبی و عروقی و یک هوازی تمام عیار، در نظر گرفته شود. در اصل از نظر تئوری، معمولا ورزشهایی را هوازی می گویند که بدن شما بصورت بی وقفه و یا با داشتن وقفه های کوتاه (مانند تمرینات به روش اینتروال یا رویه تاباتا که خود به نوعی یک اینتروال می باشد)، بدن را در زمانی فراتر از یک دقیقه و نیم، تحت بار قرار داده باشید، حالا شما فرض بفرمایید که یک ورزشکار رشته آمادگی جسمانی یا کراس فیت و یا هر شکلی از بدنسازی را داریم که در ابتدا پارالل را اجرا کرده، بدون درنگ به سراغ بارفیکس رفته، پس از اجرای تکرارهای مورد نظر یا پیشروی تا ناتوانی به سراغ حرکت ایر اسکوات رفته و پس از آن هم ۱۰۰ تکرار حرکت Kettlebell Swing را اجرا کرده باشد، خوب این در مجموع می شود یک تمرین بسیار شدید که هم سیستم بی هوازی را به کار گرفته و هم قوای هوازی ورزشکار را به چالش کشیده است.

ادامه دارد….
برقرار باشید.
مهران موسوی پور.

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *