درود بر شما، در سالهای نه چندان دور، ورزشکاران در حین اجرای تمریناتشان با وزنه، از حرکات مرکب یا همان حرکات چند مفصلی به مقدار زیادی بهره می بردند تا در حداقل زمان بیشترین تعداد عضلات را در تمرین درگیر سازند، همچنین در دهه ۶۰ الی ۸۰ میلادی تمرینات به سبک فول بادی روشی کاملا مرسوم جهت اعمال فشار به عضلات بود. در عوض به نسبت امروز خبری از انواع و اقسام مکملهای غذایی و داروهای دوپینگی رنگارنگ، نبود.
امروزه علوم ورزشی ثابت کرده اند که از مهمترین عوامل افزایش ترشح هورمونهای آنابولیزان در بدن ورزشکاران سه پارامتر کلی می باشد:
تعداد عضلات مورد تمرین قرار گرفته در یک جلسه تمرینی
تعداد عضلاتی که تا آستانه تحریک به رشد در همان جلسه پیش رفته اند و دچار اصطلاحا پارگی های میکروسکوپی شده اند
و در نهایت تعداد عضلاتی که بعد از یک جلسه تمرینی و در زمان استراحت ریکاوری کرده و قوای خود را بازیابی کرده اند.
اکنون به راحتی می توان درک کرد که چرا در گذشته بوسیله اجرای حرکات مرکب و اجرای تمرینات به سبک فول بادی و بکارگیری تکنیکهای مختلف شدت مضاعف، سعی در افزایش قوا و حجم توده عضلانی داشته اند.
برای مثال در تمریناتی به سبک ناتیلوس با اینکه عموما از دستگاه های بسیار خاصی که امروزه تعداد انگشت شماری از آنها در دنیا وجود دارد، به اجرای حرکات ایزوله یا تک مفصلی جهت پیش خسته کردن عضلات هدف و در پی آن استفاده از حرکات مرکب یا چند مفصلی و در کنارش بکارگیری انواع و اقسام تکنیکهای شدت دهنده، بهره می جستند تا بدن ورزشکار را به حداکثر پتانسیل رشد عضلانی خود بصورت کاملا طبیعی، برسانند.
با این رویه به راحتی ترشح هورمونهای آنابولیزان را در بدن ورزشکار به حداکثر خود رسانده و موجبات رشد بهینه عضلانی را فراهم می کردند.
پاینده و سربلند باشید.
موسوی پور
