درود بر شما، یکی از پارامترهای دخیل در مقدار استراحت میان ستهای تمرین، آستانه هوازی ورزشکار و قدرت ریکاوری سیستم قلبی و عروقی فرد می باشد.
بدهی است که وقتی شما بعد از اجرای یک ست تمرینی آنهم با شدت بالا و تا ناتوانی، قصد اجرای ست بعدی تمرینی را داشته باشید، بایستی ضربان قلب شما به حدی رسیده باشد که به شما اجازه اجرای ست بعدی را با ایمنی کامل بدهد، چرا که اگر ضربان قلب ورزشکار از حد ماکزیمم آن فراتر برود، به شدت خطر مرگ ایشان را تهدید می کند.
برای بدست آوردن عدد این ماکزیمم ضربان بصورت سرانگشتی، بایستی سن فرد را از عدد ۲۲۰ کسر کرد، برای مثال فردی با سن ۲۰ سال دارای عدد ماکزیمم ضربان قلبی ۲۰۰ است و فردی با سن ۵۰ دارای عدد ماکزیمم ضربان ۱۷۰٫
این یک معیار جهت آستانه ایمن شدت فشار وارده بر سیستم قلبی و عروقی در حین تمرینات ورزشی بوده که می بایست بوسیله این عدد، اصطلاحا ضربان قلب را مانیتور کرد.
افرادی که بصورت مداوم تمرینات قلبی و عروقی را اجرا می کنند، یا استراحت مابین ستهای تمرینیشان را با حفظ ایمنی بصورت تدریجی کاهش می دهند، دارای قوای قلبی و عروقی بالایی هستند، برای مثال یک ورزشکاری دونده سرعت حرفه ای دارای ضربان قلب ۵۰ در زمان استراحت بوده که این نشاندهنده آمادگی بالای سیستم قلبی و عروقی ایشان می باشد، این ورزشکار زمانی که به تمرینات بی هوازی بدنسازی تخصصی دو سرعت می پردازد، به سرعت مابین ستهای تمرینی بدنش به ریکاوری قلبی و عروقی رسیده و می تواند به تمرین در ایمنی و سلامت کامل ادامه دهد. پس خاطرتان باشد که به سلامت قلبی و عروقی خود اهمیت بدهد.
پیروز باشید.
