نوع دیگری از این ایجاد استپ عضلانی که در طی این سالها، البته خیلی به ندرت مشاهده کرده ام، ولیکن این روزها، با افزایش علاقه افراد به روند تمرینات شدت مضاعف، افزایش داشته، استفاده زود هنگام از شدید ترین رویه هایی شدت مضاعف در تمرینات بوده، به نوعی که اصلا فرد مربوطه، بدنش هنوز برای یک چنین فشار تمرینی، به هیچ عنوان آمادگی لازم را نداشته و نه دارد. فرد تازه ۳ ماه از سابقه تمرینی اش می گذرد، به یکباره قصد دارد که از تمرین دوریان یتس، زیر نظر مایک منتزر فقید پیروی کند و کلا برای دوسر بازویی خود، تنها یک ست اجرا کند و یک هفته هم به عضله مربوطه، جهت رشد استراحت بدهد.
اگر این فرد، به صورت مادرزادی و ارثیه ژنتیکی که از والدینش کسب کرده، دارای ارتباط عصبی عضلانی بالایی نباشد، باید مدتی را به تمرینات بدنسازی بپردازد، تا بتواند بر درصد درگیر شدن فیبرهای عضله هدف در آن ست تمرینی، بی افزاید. این مدت زمان و سابقه تمرینی هم، برای هر فرد مخصوص خودش می باشد.
شما فرض بفرمایید که بخواهیم یک فرد مبتدی را با دوریان یتس مقایسه کنیم، خوب یتس در آن جلسه تمرینی مربوط به عضلات دوسر بازویی اش که تحت نظارت مستقیم مایک منتزر انجام داده، سالها تجربه تمرینی را با خود یدک می کشید، یک ژنتیک بسیار ناب بدنسازی بود و کاملا نسبت به توانایی های بدن خود آگاه بود، لذا تحت نظارت منتزر افسانه ای، با آنچنان شدت افسار گسیخته ای، توانسته بود که کار را برای دوسربازویی، تنها با یک ست از جلو بازو دستگاه، با استفاده از دستگاه بسیار خاص ناتیلوس، آنچنان این عضلات را به فراتر از ناتوانی ببرد که دیگر به هیچ عنوان، نیازی به ست اضافی نباشد، چرا که هر ست اضافی دیگری اگر اجرا می شد، ایشان را دچار تمرین زدگی می کرد.
حالا فرد مبتدی ما، با الگو برداری از این یک ست، می خواهد تمرینش را پیش ببرد، چند تکرار هم که می زند، به جای اینکه به ناتوانی عضلانی برسد، به ناتوانی ذهنی رسیده، احساس سوزش در عضلات درگیر، امانش را می برد و به اجرای ست، خاتمه می دهد، به این ترتیب، تنها انرژی را هدر داده و تحریک به رشدی، رخ نداده است. دوریان یتس هم، خودش در سالهای اولیه تمرین، در کتاب هایش ذکر کرده که برای هر حرکت، دو ست تمرینی را در نظر می گرفته. روند به این ترتیب بوده که بعد از گرم کردن عمومی بدن، کمی حرکات کششی اجرا می کرده، سپس سراغ گرم کردن عضلات درگیر در تمرین آن روز رفته، حرکت اول تمرین را، با وزنه ای سبک تا متوسط، برای دو سه ست پیش برده، یعنی به صورت هرمی، از تعداد تکرارها کاسته و بر مقدار وزنه مورد استفاده، می افزوده، به هیچ عنوان، دراین ست های گرم کردنی، قرار نبوده که اصلا عضلات درگیر، به ناتوانی نزدیک بشوند، فقط به جهت آمادگی عضلات، سیستم عصبی و ایجاد یک آمادگی ذهنی جهت استفاده از وزنه های فوق سنگین جهت ست های اصلی، این ست های گرم کردنی را بکار می گرفته. بعد از آماده سازی اولیه، وزنه را جهت ایجاد ناتوانی در تعداد تکرارهای مورد نظرش، تنظیم می کرده و به ست تمرینی تا فراتر از ناتوانی، با استفاده از تکنیک هایی مثل کمکی و تکرارهای اجباری، می پرداخته. برای فرضا دو دقیقه استراحت داشته، کمی از مقدار وزنه کاسته و مجددا به اجرایی یک ست دیگر از همان حرکت، می پرداخته. این کاهش وزنه کاربردی، به این دلیل بوده که بتواند در همان رنج تکرارها، برای بار دوم، ناتوانی عضلات درگیر را ایجاد نماید، چرا که، قطعا بخشی از انرژی خود را به دلیل ست اول، تخلیه کرده بوده.
ادامه دارد…
موفق باشید.
مهران موسوی پور
سفارش برنامه تمرینی و برنامه غذایی/ سفارش تی آر ایکس:
۰۹۱۳۳۰۶۹۳۵۰
