درودها بر شما، در دوران دهه ۷۰ میلادی، که به نوعی به تازگی رویه های شدت مضاعف به جامعه پرورش اندام، توسط آرتور جونز آنهم به شکلی گسترده معرفی می شد، استفاده از داروهای نیروزا، به شکلی حداقلی بود، یعنی اصلا به ندرت افراد به سمت اینگونه مواد می رفتند و تنوع آنها نیز بسیار اندک بود، همین امر باعث می شد که فرد تلاش حداکثری خود را بر روی کسب توده عضلانی به شکلی کاملا طبیعی گذاشته و به نوعی، حداکثر پتانسیل رشد طبیعی عضلات خود را به نمایش بگذارد.
در کنار این امر، استفاده از داروهایی که می توانند به عنوان تقویت متابولیسم مورد استفاده قرار گیرند، فوق العاده اندک بود، لذا افراد به دنبال روشی بودند که بتوانند با استفاده از آن، هم در دوران رژیم مسابقات، حجم توده عضلانی خود را تا جای ممکن حفظ نمایند و هم بتوانند به شکلی حداکثری، از حجم توده چربی ذخیره شده بدن خود، بکاهند.
به مرور، این مهم درک گردید که اگر شما بتوانید در طی یک جلسه تمرینی، تعداد عضلات بیشتری را در تمرین خود دخیل نمایید، هم خواهید توانست بر ترشح هورمون های آنابولیزان بدنی خود، به شکلی طبیعی، بی افزایید و هم سرعت سوخت و ساز خود را فوق العاده، افزایش دهید، همین امر، روند فول بادی را رواج داد. رویه تمرینی که با افزایش و ترویج مصرف داروهای نیروزا، رفته رفته به فراموشی سپرده شود و به مرور تمرینات اسپلیت، پا به عرصه گذاشت.
ادامه دارد…
سعادتمند و شادمان باشید.
مهران موسوی پور
