درودها بر شما، حال برای یک ورزشکار سطح مبتدی که هنوز ارتباط ذهنی عضلانی کافی را کسب ننموده و نمی تواند آنچنان که باید و شاید به صورت هرچه تمام تر در طی یک ست تمرینی، درصد بالایی از فیبر عضلات درگیر را در تمرین دخیل نموده و به ناتوانی برساند، در اکثر موارد، در تمرینات با رویه اسپلیت، مجبور خواهد بود که برای هر حرکت، حداقل دو ست تمرینی را بکار گرفته، اولی را که تا ناتوانی پیش رفت، بعد از استراحت لازم، در ست دوم، تقریبا ۵ الی ۱۵ درصد از وزنه کاسته تا حدودا در همان رنج تکرارهای ست اول، به ناتوانی رسیده و به این ترتیب، تا حدودی بر درصد درگیری و به ناتوانی رسیدن فیبر عضلانی و به رشد تحریک شدن آن، بی افزاید.
رفته رفته که بر سابقه تمرینی ایشان افزوده می شود، باید با تلاش مستمر، سعی در افزایش ارتباط ذهنی عضلانی نموده که راه های مرسوم آن را به کرات و مفصلا شرح داده ام.
هرچه بر این قوای ارتباط ذهنی عضلانی ایشان افزوده می شود، خواهند توانست با تعداد ست تمرینی اندک تری، آن سیگنال رشد مورد انتظار را ایجاد نموده و به زبان دیگر، عضلات را به افزایش حجم و قدرت، ترغیب نماید. فرضا اگر در ماه های اولیه الی یک سال اول تمرین، برای عضلات سینه ای خود، شش ست تمرینی بکار می گرفته، رفته رفته آن را به سه چهار ست تمرینی، متناسب با تعداد حرکات بکار گرفته، خواهد رساند، یعنی اگر چهار حرکت استفاده می کند، یک ست تا ناتوانی و چه بسا فراتر از آن، برای هر حرکت.
ادامه دارد….
سربلند و شادکام باشید.
مهران موسوی پور.
