درودها بر شما، حال جهت کاهش کمیت تمرین، افزایش کیفیت و افزایش فرکانس تمرینی، به نحوی که بدن بتواند چه از نظر عضلانی و چه از نظر عصبی، مابین جلسات تمرینی، به بازیابی برسد، تکنیک های شدت دهنده، وارد گود می شوند.
برای مثال، زمانی که شما در حرکتی مانند پرس سرشانه هالتر از جلو از تکنیک تکرارهای اجباری بهره می برید، درصد به ناتوانی رساندن فیبر عضلات درگیر را به گونه ای چشمگیر افزایش داده، که این امر را می توانید با کسب مقداری تجربه و سابقه تمرینی و همچنین داشتن تمرکز بر روی تمرین در حال اجرا و عضله درگیر، به حداکثر خود رسانده و در هر حرکت تمرینی، تنها نیازمند یک ست به این شکل باشید و به این ترتیب، از کمیت تمرین خواهید کاست تا سرعت ریکاوری عضله درگیر، افزایش یابد.
یکی از عواملی که باعث می شود ورزشکاران، پس از اجرای یک ست استاندارد تا ناتوانی بر روی یک گروه عضلانی، به سراغ ست دومی در همان حرکت یا یک حرکت با کاربرد مشابه بروند این موضوع است که ایشان به نوعی هر چه در توان داشته اند را صرف همان یک ست نکرده اند، لذا هنوز درصد زیادی از فیبر عضله مربوطه به ناتوانی نرسید و در نتیجه به رشد تحریک نشده است.
ادامه دارد…
شادمان و فرخنده باشید.
مهران موسوی پور.
