حرکات قفسه سینه از نوع حرکات ایزوله و تک مفصلی هستند، یعنی شما می توانید با تمرکز روی عضلات هدف که همانا سینه ای بزرگ است، کار کنید.
همچنین مزیت استفاده از یک حرکت ایزو این مطلب می باشد که بوسیله این حرکات شما عضله اصلی مورد تمرین را می توانید دچار پیش خستگی کنید و سپس بلافاصله به سراغ یک حرکت ترکیبی مانند پرس های سینه دمبل یا هالتر یا دستگاه بروید که در آن حرکات که نوع چند مفصلی هستند، عضلات کمکی در تمرین دخالت کرده و روند به فراتر رساندن ناتوانی را در عضلات هدف و تحریکشان به رشد را تسهیل کنند.
حرکات قفسه سینه چه نوع بالاسینه چه نوع زیر سینه و چه نوع تخت، بایستی در هنگام اجرا به نحوی دستان شما قرار بگیرند که گویی در حال بغل کردن تنه یک درخت تنومند هستید، یعنی بایستی دستان یک مسیر نیم دایره ای را از اوج بخش مثبت با انتهای بخش منفی حرکت، طی کنند.
در زمان شروع حرکت اگر از انتهای دامنه مثبت یا همان شروع دامنه منفی حرکت در نظر بگیریم، بایستی فاصله ای تقریبا یک وجبی بین دمبلها وجود داشته باشد، چرا که در حرکات قفسه ای که با دمبل اجرا می شوند اگر در انتهای دامنه مثبت دمیلها را کاملا به هم نزدیک کنید، فشار حرکت بر روی عضلات سرشانه ها و سه سربازو منتقل می شود (منتها در اجرای این حرکات با سیم کش و دستگاه داستان متفاوت است).
همچنین سعی کنید از ابتدا حرکت کمی دستانتان از مچ آنچنان چرخیده باشد که کمی انگشتان شست دست نسبت به انگشتان کوچک بهم نزدیکتر باشند. این عمل باعث کاهش فشار بر روی عضلات سرشانه می شود. همچنین همین حالت دستان را در طول حرکت حفظ بفرمایید.
انتهای دامنه منفی حرکت نقطه ای است که بازوان با زمین موازی شوند و بهتر است از این حد پایین تر نروید چرا که احتمال آسیب دیدگی را ممکن است افزایش دهد.
در بخش مثبت حرکت عمل بازدم و در دامنه منفی حرکت عمل دم را انجام دهید.
شیب ۳۰ تا ۴۵ درجه میز جهت این حرکت مناسب است.
در بالای حرکت دمبلها بایستی مقابل خط دید شما قرار بگیرند.
می توانید بعد از رسیدن به ناتوانی بلافاصله یک سری دمبلهای ۱۵ درصد سبکتر را برداشته و مجددا به ادامه تکرارها تا ناتوانی بپردازید و تکنیک دراپ ست را به اجرا بگذارید.
